بریده‌های کتاب رها:)

"تغییر دادن دنیا برای کسی مثل من که هر روز تلاش می کند فقط دوام بیارد، انتظار خیلی زیادی است.

«این طور که معلومه تو...» هری گفت: «نوکر سرسپرده ی دامبلدورم، درسته.»

« به جرئتی ازورد های خودم علیه خودم استفاده میکنی، پاتر؟ این من بودم که اونارو اختراع کردم... من، شاهزاده دورگه!»

اما شخص دیگری با نرمی بسیار نام اسنیپ را صدا کرد: « سوروس...» آن صدا بیش تر از تمام تجربه های آن شب، هری را ترساند. برای اولین بار دامبلدور التماس می کرد. اسنیپ چیزی نگفت. ... « سوروس... خواهش میکنم...» اسنیپ چوبدستی اش را بالا آورد و دامبلدور را نشانه گرفت. « آواداکداورا!»

دامبلدور با وجود سرمای گزنده ی آب، صدایش اندکی قوی تر شده بود گفت: « نگران نیستم، هری، چون با تو هستم.»

«ارتش دامبلدور، کورنلیوس! این ارتش پاتر نیست، ارتش دامبلدوره!» «ولی... ولی...» ... «تو؟» دامبلدور رضایتمندانه گفت:« درسته.»

در آن لحظه بیش از هر چیز نیاز داشت با کسی حرف بزند، با کسی مثل پدر و مادر... نیاز به جادوگر بزرگسالی داشت که بتواند بدون خجالت مشکلش را با او در میان بگذارد و نظرش را بپرسد... کسی که او را دوست داشته باشد و از جادوی سیاه سر در بیاورد... آن گاه جواب معمایش را یافت. جوابش چندان ساده و بدیهی بود که هری از این که بلافاصله به یادش نیفتاده بود حیرت‌زده شد... مشکل‌گشای او سیریوس بود...

برای چی باید ادب بشیم؟ ادب و تربیت همه ی لذت های زندگی رو از بین می بره! -جرج و فرد ویزلی

خطرناک ترین دروغ ها اون هایی هستن که به خودمون می گیم.

شنیدن صدا هایی که کسی نمی تونه بشنوه، حتی توی دنیای جادوگر ها نشونه ی خوبی نیست.

از آن لحظه به بعد هرماینی گرنجر دوستشان بود. بسیاری از حوادث به دوستی و صمیمیت ختم می شوند و از پا در آوردن یک غول غارنشین سه و نیم متری یکی از همین حوادث بود.