بریده‌های کتاب رعنا.

شهامت از زور بازو مهم‌تره.

وقتی آدم نمی‌داند فردا مرده است یا زنده، دلیلی ندارد زندگی را به خودش زهر کند.

"گریه کن! داد بزن! اگه دلت می‌خواد من رو بزن. هرکاری می‌کنی بکن، فقط مثل غریبه باهام رفتار نکن. وانمود نکن حالت خوبه وقتی می‌دونم که این‌طور نیست."

"همینکه عزیزان‌مون درکمون کنن و بدونن دلیل ما برای کارهامون چیه کافیه."

"بودن کنار یه دشمن عیان، از دوستی که هرلحظه ممکنه نظرش رو درباره‌ت عوض کنه بهتره."

مهم نبود آدم چقدر از خانه‌اش دور شود، پیوند با خانه ناگسستنی بود و ریشه در اعماق وجود هرکسی داشت؛ پیوندی که ما را برای همیشه شکل می‌داد.

گاهی هیچ پاسخ درستی در کار نبود و آدم می‌بایست درحال پیش رفتن پاسخ‌ها را پیدا می‌کرد.

"بعضی‌وقت‌ها کسایی که فکر می‌کنن برنده شده‌ن، بزرگ‌ترین بازنده ها هستن."

واقعا می‌شد آدم از کسی که یک‌زمان به‌راستی دوستش داشت متنفر شود؟

"همه‌ی نبردها رو نمیشه با شمشیر جنگید و همیشه اولین ضربه به معنای پیروزی نیست."

بدن فقط بسته‌ای است برای موهبت‌هایی که درونش قرار دارند. جوانی و زیبایی از بین می‌روند، اما صفت‌های انسانی هرگز.

"فقط به این‌دلیل که اون جای زخماش رو به تو نشون نداده، دلیل نمیشه که زخمی وجود نداشته باشه." "اون زخماش رو کاملا به تو نشون داده و تو باید بهش احترام بذاری، همون‌طور که اون به زخمای تو احترام گذاشت."

"یکی از چیزهایی که همیشه به خودم یادآوری می‌کنم اینه که همه جای زخم دارن؛ حتی بعضی‌ها بدتر از من. تفاوتش اینه که مال من پیداست و مال اونا نه."

"شما عزیزترین و قشنگ‌ترین چیزی هستید که دارم!"

"اصلا زندگی یعنی چه؟ یعنی همین حرف‌ها. یک‌روز مردم به ما می‌خندند و یک‌روز ما به مردم!"

"جای شکرش باقی است که هنوز چیزی برای آرزو کردن دارم. اگر همه‌چیز مطابق خواسته‌هایم بود حتما افسرده‌تر می‌شدم. برنامه‌ای که همه‌چیزش مطابق میل آدم باشد هیچ‌وقت عملی نمی‌شود."

گاهی اوقات فقط از طریق داستان می‌توان حقیقتی را شنید.

"بعضی وقت‌ها خونواده‌‌ت رو نه بین هم‌نوع‌هات، بلکه جای دیگه‌ای پیدا می‌کنی."

به‌نظر من نمیشه عشق رو به‌دست آورد یا حتی براش دعا کرد؛ باید آزادنه عطا بشه.

در آخر این دختر را می‌بینم که برایم غریبه است، ولی به اندازه‌ی بقیه آشناست؛ چون اندوه خودم را در اندوه او می‌شناسم.