بریده‌های کتاب سیریوس بلک

((آدمی باید بر شورهایش چیره باشد مبادا شورها بر او چیره شوند.))

می‌شد او را بکشم. قدرتش را داشتم. با این حال، دستم را از حرکت بازداشتم. بنابراین نمی‌شود گفت که رحیم و بخشنده‌ام؟

((رحم‌آوردن از ساده‌دلی نیست. چسبیدن به انتهای ریسمان امید حماقت یا دیوانگی نیست. بلکه از اساس، انسانی‌ست.))

ما برای شادی روح مردگان دعا می‌کنیم اما در قبال زنده‌هاست که مسئولیم.

ما انسان‌ها، این‌چنین با رقصی شوم به هم تنیده شده‌ایم تا وقتی که یکی از ما زمین بخورد و مجبور شویم از ترس همراه او پایین رفتن، رهایش کنیم.

هیچ‌چیز بیش از فقدان چیزی باعث نمی‌شود که عاشقش بشویم.

- شاید باورت نشه ولی من آدمی احساساتی بودم، ویل هنری. پرسیدم:(( پس چی شد؟ )) - بزرگ شدم.

اگر چیزی یاد گرفته باشم این است که باید تا می‌توانی، عشق بورزی. چون فردا ممکن است همه‌ی چیزهایی که دوست داری به خاکستر تبدیل شوند.

((تو در هم شکسته‌ای. ولی چیزهای درهم شکسته‌ان که از همه چیز تیزترن. مهلک‌ترن. چیزهای شکسته‌ان که از همه‌چی غیرمنتظره‌ترن و بیشتر از هر چیزی دست کم گرفته می‌شن.))

لعنت به این دنیا که ما را از طریق فقدان و درد قوی می‌کند، بارها و بارها قلبمان را از سینه بیرون می‌کشد. لعنت به این دنیا که ما را مجبور به تحمل می‌کند.

((نقشه های عاقلانه هیچ‌وقت نتیجه نمی‌دن، دختر جون. فقط دیوونگی ها نتیجه می‌دن.))

((شکست تعریفت نمی‌کنه. کاری که بعد از شکست می‌کنی معلوم می‌کنه یه رهبری یا اتلاف هوای پاک.))

((کاش یادم نبود. کاش دوستش نداشتم.))

ولی انجام کار درست در این لحظه همه‌ی اشتباهات قبلی‌ام را خنثی نمی‌کند.

-چرا باید دنبال کسی برم که میدونم میخواد منو بکشه؟

((همیشه از تاریکی درونی می‌ترسی. متوجه نیستی؟ تا وقتی با تاریکی بجنگی، توی روشنایی وایسادی.))

دلم می‌خواهد دست‌هایش را نگه دارم و تک تک پینه‌های کف دست‌هایش را ببوسم. او را به سمت خود بکشم و ببینم. آیا او هم مایل است تسلیم آتشی شود که بین ما می‌سوزد یا نه. ولی برای چه؟ تا وقتی مردم، برایم سوگواری کند؟ درست نیست. خودخواهانه است.

((ولی تو مردی. فقط خودت هنوز نمیدونی.))

دروغ گفتن به یه هم‌رزم بدشانسی میاره.

"کتاب مدرکی است برای اثبات اینکه انسان ها می‌توانند جادو کنند."