مدتیه که تصمیم گرفتم تا جای ممکن  ایستادگی کنم و تا کتاب ها و مجموعه های ناقصم رو تموم نکردم سراغ کتاب و مجموعه های جدید نرم.این سومین کتاب از نصفه هاست. یادم نیست چی شد و  چجوری که ناقص موند ولی تا الان فرصت نشده بود ادامشو بخونم. با توجه به تغییرات اوضاع کشور درحالی که هیچ جوره نمیتونستم از اخبار چشم بردارم به زور خودم رو کشوندم به کتابخونه و دست به دامن کتاب ها شدم.فقط ذهنم دنبال چیزی می گشت که جای خالی اخبار رو پر کنه و کتاب گزینه خوبی بود.از طرفی توان شروع یه داستان جدید رو نداشتم ...دلم یه فضای آشنا می خواست که مدتی درونش زندگی کنم و این کتاب رو برداشتم که بخونم...اما دیدگاهم نسبت به کتاب تغییر کرده بود.دیگه منو به هیجان نمی آورد...انگار همه احساساتم ته کشیده باشه...از طرفی از اسم مکان هایی در کتاب منزجر می شدم ...اونم شاید بخاطر شرایط...به هرحال کتاب رو خوندم و تونستم امشب تمومش کنم...نظر خاصی درموردش ندارم...کنجکاوم که ادامه داستان رو بخونم و از سرنوشت شخصیت ها باخبر بشم.یه جاهایی از کتاب برام مبهم و نامفهوم بود ولی از خوندن کتاب پشیمون نیستم و  تونست تا حدی منو از فضای فعلی  دور کنه و ازین بابت ازش ممنونم.
        

          همين اول بگم
اصلا كارى به بعد فلسفى و عميق كتاب ندارم چون اگه چنين مفاهيمي هم داشته در حد درك من نبوده و اصلا هم دغدغم نيست.

به عنوان كسى كه عاشق ديدن اعضاى بدن انسان سر ميز غذا تو سريال هانيباله،
به عنوان كسى كه عاشق رنگ خون تو فيلماى تارانتينوييه،
به عنوان كسى كه به احتمال زياد بعد از نوشتن اين ريويو بايد بره تيمارستان بسترى بشه