بریده‌های کتاب Azin Khosravani

داستایوسکی زمانی نوشته بود: مشکل ترین چیز در زندگی،زیستن و دردغ نگفتن است.،آدم ها به دلایل مختلفی دروغ میگویند.گاهی دروغ میگویی تا خودت را آدم جذاب تر یا مطلوب تری نشان بدهی؛گاهی هم دروغ میگویی تا مردم را فریب بدهی. . . در هر حال،صرف نظر از دلیل آن همیشه به پشیمانی ختم خواهد شد.

شنیده بود "کِی" غریزی رفتار میکنید،اما اصلا توقع نداشت در چنین موقعیتی حس عیاشی اش بالا بزند. "هیرای" برایش گفته بود که "کِی" *استعداد عجیبی برای خوشحال زیستن* دارد. . "کوهتاکه" به چشم های "کِی" خیره شد،به طرز عجیبی برایش آرامبخش بود.

میخواستم دستش را بگیرم و موهایش را نوازش کنم رویم نمیشد. میخواستم دلداری اش بدهم بلد نبودم......

آدم ها در اوقات نادری همسن خودشان میشوند.وقت های معمولی چند سال این ور و آن ورند.

درد جدایی از دوست از درد جدایی از رحم مادر بیشتر است. بچه نمیفهمد چرا از جای گرم و نرمش پرت شده بیرون اما من میفهمیدم که تنها شده ام.

زادگاه آدم خوب است به شرطی که در آن زندگی نکنی.

من تمرین کردم فقط چیزهایی رو بشنوم که مستقیما خطاب به من گفته میشه و مال منه.

بخشش اجباری نیست.درست مثل سپاسگزاری باید زمانی انجام شود که شخص عمیقا برای این کار آمادگی داشته باشد.

ما در حالی به دنیا می آییم که والدینمان دارند تماشایمان میکنند و آنچه در آینه چشمانشان میبینیم تعیین میکند که خودمان را چگونه میبینیم.

پس از مرگ فرد مورد علاقه مان یا باید این از دست دادن از لحاظ روانی پذیرفته شود و ما به این اتفاق تن دهیم یا در اثر سوگواری آسیب شناسانه از پا درخواهیم آمد که فروید آن را مالیخولیا مینامد و ما به آن افسردگی میگوییم.

اگر میخواهی قسر در بروی،هرگز کاری را نیمه کاره ول نکن.بزن به سیم آخر.تویِ آن کار زشتت سنگ تمام بگذار و مطمئن شو کارت به قدری احمقانه و مزخرف استکه کسی باورش نمیکند.

مردم برنانه ریزی میکنن و خدا میخنده....

کتابها دروغ نمیگن یا دزدی نمیکنن،میتونیم روشون حساب کنیم.

آدم ها ناشی هستن،اونها همیشه نمیدونن چیکار کنن یا چی بگن،ازشون به دل نگیر.هیچوقت نمیدونی چی توی دلشونه.