بریده‌های کتاب ارغوان حسینی

گوسفند تا لحظه قبل از سربریدن لابد با خودش فکر می کرد آدم ها چقدر خوب اند و برایش احترام قائل اند که او را به ماشین سواری می برند ، هی به او تعارف می کنند علف بخورد و اجازه می دهند توی کاسه شان آب بنوشد .

« ببین ونسان ، هیچ وقت در مورد هیچ چیز نمی تونی کاملا مطمئن باشی ، فقط باید شجاعتشو داشته باشی تا اون کاری رو که فکر می کنی درسته انجام بدی . ممکنه بعدها بفهمی که اشتباه کردی ولی لااقل آنچه را فکر میکردی درسته انجام دادی و این مهمه . ما باید طبق استدلال خودمون عمل کنیم و بعد ارزشیابی نهایی رو به عهده خداوند بگذاریم . »

خوشی های بزرگ زیاد مهم نیست ، مهم این است که آدم بتواند با چیز های کوچک خیلی خوش باشد . بابا جون من رمز واقعی خوشبختی را کشف کرده ام و آن این است که باید برای حال زندگی کرد و اصلا نباید افسوس گذشته را خورد یا چشم به آینده داشت بلکه باید از همین لحظه بهترین استفاده را برد .

« حبیب ، هیچ آینه ای هرگز دوباره آهن نشده ، هیچ نانی هرگز دوباره گندم نشده ، هیچ انگوری دوباره غوره نشده ، هیچ میوه رسیده ای دوباره نارس نشده ، پخته شو تا به حالی بدتر تغییر نیابی . از خود رها شو تا به حجتی از نور بدل شوی . بندگی را وابنه تا سلطان شوی.»

« هر نعمتی که آرزو می کنیم با رنج و اندوهی همراه است ، اما آن را نمی بینم . گویی در دامی هستیم که دانه هایش را می بینیم و خود آن را نمی بینیم. ما تنها گرفتار یک دامیم ، اما در حالی که حسرت دانه های دیگر را می خوریم ، گمان نمی کنیم که این دانه ها دامی را پوشانده باشند . »

مگس های بی جان آخر فصل را توی هوا می گرفت و می برد بیرون ،ولشان می کرد. گفتم:«چرا نمی کشیشان،این همه به خودت زحمت می دهی ؟» «خوشیمان را به رنج دیگران نمی خریم .»و به پاک کردن شیشه های پنجره مشغول شد.