سلام و نور 
وقتی این کتابو شروع کردم با دیدن جمله روی جلد کتاب یعنی « هنگام مطالعه آرام بخندید همسایه ها خوابیده اند » با خودم گفتم جمله تبلیغاتی است که روی جلد کتاب آمده است ‌. صفحات اول کتاب هم فقط لبخندی رو روی صورتم می آورد اما فکر نمی‌کردم این کتاب نه تنها منو به بلند خندیدن وادار کنه بلکه باعث بشه شب ها تا دیروقت و با چراغ مطالعه به خوندنش مشغول باشم ، الان که کتاب رو تموم کردم واقعا انگار خودم هم عضوی از خانواده محسن بودم و از تموم شدن کتاب ناراحتم 🥲 برای اینکه این ناراحتی ام خیلی طول نکشه چهار جلد دیگه کتاب رو فورا به لیست کتاب هایی که می‌خوام بخرم اضافه کردم .
داستان در مورد یک خانواده است که در زمان جنگ و در بجنورد زندگی می کنند راوی داستان فرزند آخر و شیطون خانواده یعنی محسن که به طرز جالبی اتفاقاتی که برای خانواده پیش میاد رو تعریف می‌کنه .
کتاب رو به همه پیشنهاد میکنم مطمئنم حالتون رو خوب می‌کنه و چی بهتر از این .
      

        برای من که از دوران بچگی همیشه سینمای هندوستان یا بهتر بگم بالیوود رو دنبال میکردم خوندن این کتاب تجربه خیلی خوبی بود ، به خصوص اینکه تا به حال از ادبیات هند چیزی نخونده بودم و به طور ناگهانی در کتاب فروشی با این کتاب رو به رو شدم و فقط بخاطر اینکه کتابی از هند بود اون رو خریدم ، اما با خوندنش واقعا لذت بردم ، داستان در مورد پسری از یک طبقه پایین به نام بالرام که حتی در ابتدا اسمی نداشته و این اسم رو هم  در مدرسه و به طور اتفاقی براش انتخاب می کنند اما این پسر برخلاف بقیه مردم هند مشتاق نیست که در قفس مرغ و خروس باشه و دوست داره راهی بر خلاف راه بقیه مردم کشورش بره و ما رو هم در این راه با خودش همراه می کنه ، کتاب رو دوست داشتم و توصیفاتش تا حد زیادی واقعی بود و میشه گفت وضعیت در هند متاسفانه به همین شکله. 
پیشنهاد میکنم حتما بعد خوندن کتاب فیلمی که به همین اسم ساخته شده رو هم تماشا کنید .
      

        در مقایسه با اثر دیگه ای از همین نویسنده یعنی عارف جان سوخته باید بگم که عارف جان سوخته رو خیلی بیشتر دوست داشتم و باهاش ارتباط برقرار کردم ، اگرچه که در ارتباط با آثار مولانا خیلی بی تجربه نیستم و تا حد کمی با این فضا آشنا هستم  ولی فهم این کتاب یا بهتر بگم فهم برخی از حکایت ها برام مشکل بود که حتما لازمه در موردشون بیشتر بخونم تا بتونم به فهمش برسم ، شیوه نویسنده در بیان شعر های مثنوی معنوی رو دوست داشتم به خصوص انتخاب مصرعی از شعر به عنوان نام یا عنوان اون داستان ، تجربه خوبی در مورد آثار مولانا برام بود .