بریده‌های کتاب آراد ارجمندی

به انجام رساندن کار های بزرگ دشوار است. اما دشوارتر از آن فرمان دادن به کار های بزرگ است.

اگر نابینا را چشم دهی، چنان بدی هایی بر روی زمین خواهد دید که نفرین خواهد کرد بر کسی که او را شفا بخشید.

آدمی را ارزش های دروغین و کلام های پوچ هولناک ترین هیولاست!

هر چه بیشتر خود را شاد کنیم، آزردن دیگران و در اندیشه ی آزار بودن را بیشتر از یاد می بریم.

هر آنچه پایدار است جز مَجازِ شاعرانه نیست! و شاعران بسی دروغزن اند.

بهترین راه برای بهبود «ما»، شروع از «من» است.

بسا چیز ها که ملتی نیک می نامید و ملتی دیگر مایه ی سرافکندگی و رسوایی می شمرد:من چنین یافتم.بسا چیز ها یافتم که این جا بد خوانده می شدند و آن جا بر قامت شان جامه ی تشریف می پوشاندند.

اکنون بر من آشکار شد که انسان آن گاه که به دنبال واعظان فضیلت می رفت،از همه بیش به دنبال چه می رفت:به دنبال خواب خوش می رفت و فضیلت های خواب آور برای آن.

دوست می دارم آن را که روان اش چنان سرشار است که خویش را از یاد می برد و همه چیز در درون اوست.پس همه چیز مایه ی فروشد او می شود.

آنچه خواهید که دیگران با شما کنند،شما نیز با ایشان چنان کنید.

معنای حقیقی زبان دین هیچ نیست الا بازنمایی والاترین آرمان های انسانی به خودمان.

شایعات همیشه بچه های حرام زاده حسادت اند.

ویژگی تلخ ترین خاطرات ته نشین شدن است،نه به سطح آمدن.

ایمان داشتن به آدم ها بزرگترین هدیه ای است که می توانید به آن ها بدهید.

هیچکس بدبخت تر از آن نیست که به هیچ چیز مگر دودلی عادت کرده باشد.

برای کشتی ای که مقصدش نامعلوم باشد هیچ باد موافقی نمی وزد.

افرا بی هدف به جای اینکه قادر به انجام کاری مداوم و مفید در جهت اهداف تعریف شده و روشنی باشند،قربانی شانس ها و شرایط هستند.

گرچه انجام دادن هر کاری تا حد بالای توانایی به نظر پسندیده می آید،اما در دنیای واقعیات با کفایت بودن،در صورتی که برای دست یافتن به اهداف کافی باشد،بهتر از کامل و بی نقص بودن است.

می ترسم ترس که بد نیست.ذات زندگی همین است که از نقطه ی پایان خود بترسد.همین باعث می شود مطئن شوم که ما حقیقتا زنده ایم.

مردم چیزی رو از اتفاق ها برداشت می کنن که مورد نیاز شونه.