در طول شبانه‌روز در محیط خانه، محل کار و در جمع‌های دوستانه، گفت‌وگوهای زیادی برای ما پیش می‌آید. بسیاری از آن‌ها گفت‌و‌گوهایی عادی هستند که به‌راحتی از پسشان برمی‌آییم؛ اما گفت‌و‌گوهایی هم هستند که به‌خاطر نتایج و تأثیری که بر روابط و کیفیت زندگی ما دارند از اهمیت زیادی برخوردارند و خیلی وقت‌ها از پس آن‌ها برنمی‌آییم. کری پترسون، جوزف گرنی، ران مک‌میلان و ال سوئیتزلر در کتاب «گفت‌و‌گوهای‌ سرنوشت‌ساز» به این گفت‌و‌گوها می‌پردازند؛ گفت‌و‌گوهایی که به‌‌خاطر داشتن سه ویژگی اختلاف‌نظر، ریسک زیاد و احساسات شدید در خود، سرنوشت‌ساز نامیده می‌شوند.

نویسندگان کتاب، این ادعای جسورانه را دارند که اگر نگوییم همه، ولی ریشۀ بسیاری از مشکلات انسانی، در نحوۀ رفتار افراد هنگام اختلاف‌‌‌نظر دربارۀ مسائل عاطفی و پرمخاطره است. به نظر آن‌ها اگر افراد مهارت استادان گفت‌و‌گو در لحظات سرنوشت‌ساز را یاد بگیرند، پیشرفت‌های شگرفی در روابط افراد و عملکرد سازمانی به وجود می‌آید.

با وجود اهمیت گفت‌و‌گوهای سرنوشت‌ساز ما معمولاً از ترس اینکه اوضاع را بدتر کنیم از مواجهه با آن‌ها می‌گریزیم، چنان‌که در اجتناب از گفت‌و‌گوهای دشوار استاد شده‌ایم. مثال‌ها زیادند؛ اعضای خانواده وقتی ریسک موضوعی زیاد می‌شود، بحث را عوض می‌کنند یا مدیرانی که به جای ملاقات کارکنانشان در مواقع حساس برای آن‌ها پیام صوتی می‌فرستند.

نویسندگان کتاب براساس پژوهش‌هایشان می‌گویند که روابط مستحکم و شغل‌های پابرجا و سازمان‌ها و جوامع مقتدر همگی از یک منبع قدرت انرژی می‌گیرند و آن توانایی صحبت بی‌پرده دربارۀ موضوع مخاطره‌آمیز و احساسی و بحث‌برانگیز است.