بریده‌های کتاب amitis

این زن خرید می‌کند که خرید کرده باشد، نفرت‌انگیز است.

هیچ‌وقت شکایت نکن، هیچ‌وقت توضیح نده.

اما او قدرت دارد_چون پول دارد.

باروت خواهد آمد. چیزی نمی تواند مانعش شود؛ باز همان داستان همیشگی. بشر تکثیر می شود و آدم‌ها با هم می جنگند. انسان ها به کمک باروت میلیون ها انسان می کشند و فقط به این شیوه، با آتش و خون، تمدنی جدید در آینده‌ای دور شکل خواهد گرفت و چه سودی خواهد داشت؟ همان‌طور که تمدن قدیمی سپری شد، تمدن جدید نیز سپری خواهد شد. شاید پنجاه هزار سال طول بکشد تا شکل بگیرد، اما سپری خواهد شد. همه چیز سپری خواهد شد. فقط نیرو و ماده‌ی کلی باقی خواهند ماند، همواره در تغییر، همواره در حال کنش و واکنش و خلق گونه های جاودان؛ کشیش، سرباز و پادشاه. از دهان نوزادان، خرد تمام اعصار بیرون می‌آید. عده‌ای خواهند جنگید، عده‌ای حکومت خواهند کرد، عده‌ای دعا خواهند خواند و مابقی جان می‌کنند و به‌قدری رنج می‌کشند که تنشان زخم می‌شود، حال آنکه دوباره و بی‌وقفه، زیبایی حیرت‌انگیز و شگفتی تمدن روی لاشه‌های خون‌آلودشان قد علم خواهد کرد. فرقی نمی‌کند که من آن کتاب‌های انبارشده در غار را نابود کنم یا نه؛ خواه باقی بمانند و خواه از بین بروند، همه‌ی حقایق دیرینه‌شان کشف خواهد شد، دروغ‌های دیرینه‌شان تجزیه خواهد شد و به نسل های بعدی خواهد رسید.

تمدن در حال فروپاشی بود و هرکس به فکر خودش بود.

عمر نظام های زودگذر مثل کف سپری می شود. بله، کف و زودگذر. تلاش بشر روی کره‌ی زمین سراسر کف بود و بس. انسان جانوران مفید را دست آموز کرد، حیوانات متخاصم را از بین برد و زمین را از پوشش گیاهی وحشی اش زدود و بعد خودش هم گذشت و سیل زندگی ازلی دوباره غلتید و برگشت و کار دست بشر را روفت و با خود برد؛ علف های هرز و جنگل مزارعش را فرا گرفتند، جانوران شکاری رمه‌هایش را نابود کردند و حالا در ساحل کلیف هاوس گرگ‌ها حضور دارند.

مردم همیشه ظالم هستن، هیچکس به چیزی که سزاوارشه نمیرسه.

من هم بعضی وقت ها طاقت دیدن اخبار رو ندارم، توی دنیا اتفاق های بد خیلی زیادی رخ میده.

نیازی به خواب نداشتم، ولی دلم می‌خواست برای مدتی هم که شده، همه‌چیز از حرکت بایستد.

هرکسی که قلبش می‌تپه از کشتن هم نوعانش لذت نمی‌بره

-دانش قدرته. -و نادانی نعمت.

-بهم بگو. حقیقت رو بهم بگو. -اگه ندونی زندگیت شادتره.

اندوه زنده ها می‌تواند مرده‌ها را آزار بدهد، می‌تواند آن‌ها را در فضایی باریک بین مرگ و زندگی گیر بیندازد.

هیچ وقت، هیچ وقت، بدون اجازه‌ی کسی بهش دست نزن.

بار سنگینیه. اینکه برای یک نفر همه چیز باشی.

مدتی طولانی روی تختش نشستم و سعی کردم به یاد بیاورم اتاق قبل از رفتنش چه شکلی داشت. همیشه روی زمین لباس افتاده بود و تختش هیچوقت مرتب نبود. پیچه های اقاقیا از پنجره به داخل خزیده بوند و به نظر می رسید همیشه یک گوشه ی اتاق را گرفته اند. چراغ سنگ نمک هیمالیای صورتی رنگی روی میز کنار تختش نم پس داده و گوشه های صفحات راهنمای عملی طلسم ها، کتاب محبوب زمان خواب گری، را پیچانده بود. کمد مملو از کیسه‌های گیاهان، رشته های کریستال، و کتاب های دست نویسی شده درمورد لوحه های نفرین رومی های قدیم بود. حالا همه‌شان رفته بودند و دختر هم با آن‌ها رفته بود

من دختری هستم ساخته از خرده نان، گم شده و تنها در بیشه ها. گ.ه.

همانطور هشیارانه به خانه دویدم، طوری که زن ها هشیارند.