بریده‌های کتاب امیرعلی (:

هَل می‌گوید: آدمیزاد خیلی وقتا گم می‌شه توی یه نیستیِ منطقیِ فنّاورانه، روان‌شناسانه و ستاره‌شناسانه که بهترین توصیفش می‌شه یه عالمه هیچ که بهش یه‌ذره‌ی محسوس الکل اضافه شده.

شازده کوچولو گفت: بعضی کارا، بعضی حرفا، بدجور دل آدمو آشوب میکنه. گل گفت: مثل چی؟ شازده کوچولو گفت: مثل وقتی که می دونی دلم برات بی‌ قراره و کاری نمی کنی.

"دوست" ها همیشه اسباب زحمت نیستند؛ بلکه بهترین دارایی آدمن.

به هر حال، تنها راه اینکه بفهمی سلامت عقلی داری این است که یک فرد کاملاً دیوانه را ببینی ...

هنگامی که زندگی سازنده تر است، زندگی، و آن لحظه که مرگ بارورتر است، مرگ انتخاب می‌شود و این است که مرگِ اینها، خود زندگی است و ادامه عالی تری از حیات.

هنگامی که زِندِگی سازنده تر است، زندگی، و آن لحظه که مَرگ بارورتر است، مرگ انتخاب می‌شود و این است که مرگِ اینها، خود زندگی است و ادامه عالی تری از حیات.

تنها کاری که برای رسیدن به این زندگی لازم بود انجام دهیم این بود که دخل چند نفر را بیاوریم.

شازده کوچولو پرسید: کی اوضاع بهتر میشه؟ روباه گفت: از وقتی که بفهمی همه چیز به خودت بستگی داره.

«نمی‌بینید؟…باغِ‌وحش، خودِ ما هستیم، دیشب به سختی انسان بودیم…»

«این آرامش است، آرامش واقعی! اینکه به پایان برسی و مجبور نباشی ادامه بدهی… بله، آرامش است…»

از کار های سخت نمی‌ترسم؛ از این می‌ترسم که توی زندگی‌م هیچ کار به درد بخوری، نکنم!

تو هم باید یاد بگیری شجاع باشی، چون الان دنیا این رو ازت میخواد. همه باید شجاع باشن!

شازده کوچولو از گل سرخ پرسید: آدم ها کجایند؟ گل گفت : باد به اینور و آنورشان می برد، این بی ریشگی حسابی اسباب دردسرشان شده.

شازده کوچولو پرسید: غم انگیزتر از اینکه بیای و کسی خوشحال نشه چیه؟ روباه گفت: بری و کسی متوجه نشه!

حیوانات از خوک به آدم و از آدم به خوک و باز از خوک به آدم نگاه می کردند، ولی دیگر امکان نداشت که بتوانند یکی را از دیگری تشخیص دهند.

یک نفر گفت : او شجاعانه در نبرد گاودانی جنگید. اسکوئیلر جواب داد : شجاعت کافی نیست. وفاداری و فرمان برداری مهم تر هستند.

ترحم نشانه ی ضعف بود و در دنیای وحش هم ترحمی وجود نداشت. در حقیقت ترحم بد تعبیر می شد و نشانه ی ترس بود و قانون این بود: نکشی، می کشندت و نخوری می خورندت؛ باک هم تابع همین قانون بود!

باک ایستاده بود و نگاه می کرد. حالا قهرمان مغروری بود با خوی دیرینه ی حیوانی که از کشتار خود لذت می برد.

- من یک گل هم دارم. - گل ها را نمی نویسیم. - چرا؟ گل قشنگ ترین چیز روی سیارک منه! - ما آنها را ثبت نمی کنیم، چون آنها "فانی" اند.