بریده‌ کتاب‌های روح اله رحمتی نیا

من اربعین را از جای خالی امام حسین در سوییس گرفتم.

به ملک حسین پادشاه اردن گفتم ای پسر عمو، اگر شده، روی پشت بام خونه‌های مردم خودتون گندم به بکارید و رفع احتیاج کنید؛ اما از بیگانگان رفع احتیاج نکنید. این خیلی بهتر از اونه که دست گدایی و احتیاج به سوی دشمنان اسلام دراز کنی. بعداً شنیدم روزنامه‌های عربی نوشتند شاه حسین چنان تحت تاثیر حرف‌های نواب صفوی قرار گرفته که دیگه سوار ماشین شخصیی‌اش که ساخته انگلستان بوده، نشده و اون رو فروخته.

وقتی حرف می‌زد، دست‌هایش را با قدرت تکان می‌داد و کوبنده و قاطع سخنرانی می‌کرد. برای همین، حرف‌هایش بر روح و جان مردم تاثیر می‌گذاشت. وقتی حرف‌هایش تمام شد، مردم سرشار از خشم و نفرت از اسرائیل بودند و می‌خواستند هر طور شده، به مردم فلسطین کمک کنند. این افراد، در چند محل مشخص شده، برای رفتن به فلسطین ثبت نام کردند. شمار آنها بیشتر از ۵ هزار نفر بود.

زهرا مصطفوی: امام فقط یک بار در بیست‌وهشت سالگی به حج رفت... در طول بیش از ده سال در ایران بودن حتی یک بار هم به مشهد نرفت.

🖤 پیش از آن‌که سعید عاص، فرصت کند و مأموران را به یاری بخواند؛ تیرهای کمان‌داران، بر جنازه حسن بن علی نشستند و همهمه‌ای بر پا شد... 🖤 لب‌های حسین گشوده شدند: - حسن جان!... غارت‌زده، کسی نیست که اموالش را برده باشند... «من» غارت‌زده‌ام... که برادری مانند تو را از دست داده‌ام.