بریده‌های کتاب غزل

من معتقدم که درونی‌ترین اسرار انسان در چشم‌هایش خوانده می‌شود.

همیشه یا تمام یک چیز را می‌خواستم یا هیچ!

برای ارضای حس کنجکاوی ام می‌خوانم. امروز ذره‌ای می‌فهمم و فردا ذره‌ای بیش‌تر.

احساس کرده بود با وجود اینکه در همه‌ی زمینه‌ها سخت کار می‌کند، مدام در حال از دست دادن چیزی است. به خاطر همین بود که گاهی محکم‌تر به زندگی می‌چسبید.

از خودش می‌پرسید دقیقاً چه چیزی را این‌قدر محکم در چنگ گرفته است.

مصیبت محاسنی دارد که اگرچه همانند غوک زشت صورت و زهرآگین است ولی در مغز خود گوهری را نهفته دارد.

آقای ناظم، نمی‌دانید وقتی شوق ایجاد و آفرینش در شما هست اما استعداد و پشتکار ندارید، چطور یأس و ناامیدی در لابه‌لای وجود شما می‌خزد و به دنبال لانه می‌گردد.

خدانگهدارت باد،دوست عزیز من! از این لحظه به بعد با اینکه کنار هم هستیم،باید باهم غریبه باشیم. اما من در قلبم همیشه به تو وفادار خواهم ماند.

پند ار چه هزار سودمند است چون عشق آمد چه جای پند است‌؟

لب هایت را می‌بوسم،شاید هنوز زهر بر آن‌ها مانده باشد تا با بوسه‌ای بمیرم.

آیا گناهی بزرگ‌تر از آن هست که پیمان بشکنم یا شوهرم را با همان زبانی خفت دهم که هزاران بار او را ستوده بودم ؟

مستی به نخست باده سخت است افتادن نافتاده سخت است

من هیچوقت برای چیزی خیلی جوان نبوده‌ام.