بریده‌های کتاب طاها رجبی

به دارالتأدیب‌ها و خانه‌های امن و زندان‌ها فکر می‌کردم: از طریق همین مجازات‌هاست که جنایتکارها راهی برای گپ زدن پیدا می‌کنند. مشکل قانون این است که دائم دنبال راهی است تا جنایتکارهای خطرناک را با هم آشنا کند و همه را مستقیم به یک شبکه متصل کند.

او در معرض بوگندوترین تعصب روی زمین بود: نفرت از ثروت. دست کم یک نژاد پرست، مثلاً کسی که از سیاهان متنفر است ته دلش آرزو نمی‌کند سیاه باشد. تعصبش، هر چه قدر هم زشت و احمقانه، دقیق است و صادقانه. نفرت از پول‌دارها از جانب کسانی که له‌له می‌زنند با آدمهای منفورشان جا عوض کنند حکایت گوشت و گربه است.

جوان‌تر از آن بودم که از پیری بمیرم و پیرتر از آن که جزء آمار مرگ و میر نوزادان به حساب بیایم. این وسط گیر کرده بودم، در دوره‌ی وحشتناکی از زمان که آدم‌ها چاره‌ای ندارند جز نفس کشیدن.

مردمی که سقفِ آرمانشان کوتاه باشد خودشان هم کوچک و کوتوله باقی می‌مانند.

زندگی نرمال و روتین برای انسان مدرن آغاز پوچی و بی‌معنایی است؛ هر چند که تلاش کند از طریق تفریحات غیرمتعارف آن را بپوشاند. فقدان یک موقعیت که انسان را بر لبه حقیقت وجودش بنشاند و تلاش را برای فرارفتن و غلبه بر آن برانگیزد و قلب زندگی را به تپش وادارد سرآغاز افسردگی بسیاری از مردم است. زندگی آنگاه که به مجموعه ای از عادات تکرار شونده در شرایط ثبات و نرمال بدل شود انسان را به خودویران‌سازی سوق می‌دهد. ما از زندگی چه می‌خواهیم؟ رسیدن به این مرحله؟!

من همیشه به تصمیم اول، احترام می‌گذارم. تصمیم اولی که به ذهنت می‌زند، با همه‌ی جان گرفته می‌شود. تصمیم دوم، با عقل، و تصمیم سوم با ترس... از تصمیم اول که رد شدی، باقی‌ش مزه‌ای ندارد...