بریده‌های کتاب ریحانه سادات✨️

امید ثمر دهنده ی امروز است؛ حتی اگر هسته ای باشد برای سالهای بعد. امید رمز حرکت به سمت آینده ی نورانی است. شاید فرصت نشود که خودت از ثمر کارهای مخلصانه ات برداشت کنی اما همیشه شیعیانی هستند که کامشان به خرمای نخل های کاشته شده به دست تو شیرین میشود. علی وار بار آینده را به دوش بکش درخت ظهور دارد به ثمر مینشیند از قافله ی امام جا نمانی...

علی بلندت می‌کند از زمین چسبناک تا خدا. زمینی شدن و دل به دنیا بستن،خسته ات کرده بود. دلت آسمان می‌خواست و همهٔ خدا را... علی تو را می‌کَنَد از زمین و وصل میکند به خدا... علی حکم پدری اش از جانب خدا آمده. راحت بگو: _سلام بابا. و در آغوش خودت را رهـــا کن:)

این زندگی هایی که در حسرت نزیستنشان هستیم مشکل حقیقی ما نیستند. مشکل خود حسرت است. این حسرت است که ما را پژمرده و تباه می‌کند و باعث می‌شود خودمان و افراد دیگر را بدترین دشمنان خود احساس کنیم

حق داری فکر کنی این زندگی ها شبیه پیانویی‌اند که تو مشغول نواختن آهنگ‌هایی هستی که با واقعیت هماهنگ نیستند. تو داری فراموش میکنی کی‌ای. وقتی هرکسی می‌شی،هیچ کسی نمی‌شی. داری زندگی اصلی‌ت رو فراموش میکنی. داری فراموش میکنی چی‌برات فایده داره و چی فایده نداره. داری حسرت‌هات رو فراموش میکنی.

عبدالرحمن لب های خشکش را گشود و گفت: در عجبم که تو هنوز علی را نشناخته‌ای؛ علی با همه ی خصومتی که با او دارم،مردی‌ است که من به مروّت و مردانگی‌اش اعتراف میکنم.

من امروز اگر اوناسیس هم بودم، به اندازه ای که امروز از برکت نام علی در آرامشم،خوشبخت نبودم؛