بریده‌های کتاب Seddiqe_dyr

زمانی که فرد از جامعهٔ خلوت‌شدهٔ خودش جدا شد، دریافت که در چنین جامعه شرک‌زده‌ای که ضوابط اسلامی و اعتقادی به اجرا در نمی‌آید و اقتصاد و طبقات اجتماع مردم در وضعیت و رهبری صحیحی حرکت نمی‌کنند، نخواهد توانست به حد اعلای عبودیت الهی برسد. پس باید این موانع را در این جوامع از بین ببرد و نیز خودِ جامعهٔ شرک زده را، و جامعهٔ توحیدی ایجاد کند؛ اما نه اینکه جامعهٔ توحیدی را به خاطر خود آن جامعه توحیدی ایجاد کند؛ بلکه به آن دلیل که در آن جامعهٔ توحیدی می تواند در حد اعلا خدا را بپرستد.

استعمارگری نامرئی، در عوض، تو را متقاعد میکند که خدمتکار سرنوشت بودنت ناتوانی طبیعت تو است: تو را متقاعد میکند که نمی‌شود گفت، نمی‌شود عمل کرد، نمی‌شود بود. فرهنگ وحشت (۱)

انقلاب اسلامی یک درک است؛ یک هویت و نسبت تاریخی است با دنیایی که ما را احاطه کرده است. کسی که این نسبتِ تاریخی و این درک و هویت را ادراک نمی کند، نمی تواند مدیر متناسب با انقلاب اسلامی باشد؛ مدیری خواهد شد که انقلاب اسلامی را مسخ خواهد کرد؛

چرا ما باید گفته‌های مدرنیست‌ها را باور کنیم؟! چرا چینیِ کنفوسیوسی باید باور کند که بسیار ابتدایی و ناتوان زندگی می‌کرده است؟! مگر بشر جز آرامش می‌خواهد؟! اگر بشر زندگی شرافت‌مندانه‌ای آرام همراه با هنر و زیبایی داشته باشد و به سوالاتش هم پاسخ بدهد، صاحب تمدن است.

اومانیسم جز برای آنان که با حقیقت فلسفه آشنا هستند، در تضاد با دین‌داری قرار نمی‌گیرد؛ چنان که بسیاری از متفکران مسلمان ایرانی نیز در قرن اخیر به علت عدم آشنایی با حقیقت فلسفه، تسلیم چنین اشتباهی شده‌اند و اومانیسم را به آدمیت، انسان‌گرایی، انسان‌دوستی و حتی آداب‌دانی ترجمه کرده‌اند و این معادل‌ها به خودی خود، بر این قضاوت نظری و هماهنگ بنا شده‌اند که اومانیسم با دین‌داری قابل جمع است و حتی چه بسا درصدد اثبات این معنا برمی‌آمدند چه اندیشه اومانیسم پیش از آن که در جهان غرب مطرح شود، از ضروریات تفکر اسلامی است. {چرا روشنفکران مورد اتهام هستند؟}

وقتی که گرسنگی و احتیاج به انسان حمله‌ور می‌گردد، همین عقل که ادعاهایش گوش فلک را کر کرده است، چنان یاوه و لغو می‌گردد که اگر انسان بتواند در آن‌حال در درون خود تجرید صورت داده و به تماشای عقل بپردازد ، خود از داشتن چنان موجود یاوه و پست سرافکنده می‌شود.

بدیهی است که جوان بیست سالهٔ امروز با جوان بیست سالهٔ صد سال پیش و هر دو با جوان بیست سالهٔ دویست سال قبل تفاوت دارند. چرا با هم متفاوتند؟ مگر هر دو بیست سالشان نیست؟ نه، هر دو بیست سالشان نیست! یکی بیست ساله است، اما دیگری دو هزار و بیست سال. یعنی بیست سالهٔ امروزی سه میلیون، چهار میلیون سال در زیرزمین است و بیست سال است که به روی زمین آمده. تمام خصوصیات وراثتی، فکری، فعالیت های اجتماعی، برخوردها و حرکت‌ها، همه در طول چند میلیون سال عمل کرده و بیست سال است که او قابل رؤیت هم شده است.

نامتوازن بودن رشد سیاسی جوانان با رشد دینی آنها، درست اندیشیدن را در معرض تهدید سیاست‌زدگی قرار داده بود؛ به گونه‌ای که جریان‌های ناسالم سیاسی، با برچسب‌های مذهبی، هر یک از افراد جامعه را به راهی که خود می‌خواست، فرامی‌خواند.

آنها می‌گویند چرا شما با اسرائیل کار نمی آیید و مثل دیگران، حکم قتل ملت فلسطین را امضا نمی‌کنید؟! حرفشان این است‌. من همیشه این موضوع را به همه میگفتم. حالا خود آنها اعتراف می‌کنند و به ما می گویند که فشارهای آمریکا و محاصره‌ی اقتصادی و تبلیغات خصمانه و رذالت‌آمیزِ عناصری از دستگاه قانون‌گذاری و اجرایی آمریکا علیه جمهوری اسلامی، همه و همه به قضیه‌ی اسرائیل مربوط است. می‌گویند شما چرا صلح خاورمیانه را قبول ندارید؟ چرا میگویید این صلح نیست و سازش گرگ و میش است؟ چرا نمی‌آیید این سازش را امضا کنید؟ آنها حکم قتل فلسطینی‌ها را از ما میخواهند! قضیه این است.

اما بعد از انقلاب اسلامی دو اتفاق مهم افتاد: یکی اینکه نهضت فلسطین _که یک نهضت غیر دینی بود_ به یک نهضت اسلامی تبدیل شد و مقاومت اسلامی به وجود آمد و رنگ اسلامی گرفت. همان مبارزانی هم که از بیرون مبارزه می کردند _مثل کسانی که از لبنان یا مناطق دیگر به اسرائیل حمله می‌کردند و به آن‌ها ضربه می‌زدند_ با انگیزه‌ی اسلامی، که یک انگیزه‌ی بسیار قوی است، وارد میدان شدند. ثانیاً «انتفاضه» به وجود آمد. «انتفاضه» یعنی قیام و شورش در داخل سرزمین و وطن مغصوب. این برای رژیم شکننده و کوبنده است.

«کمال مطلوب فیزیکدان شناسایی جهان خارجی حقیقی است، با اینهمه یگانه وسایل کاوش او، یعنی اندازه گیری هایش، هرگز درباره خود جهان حقیقی چیزی به او نمی‌آموزند.» حالا که فیزیکدانان تنها خط خوان و زبان شناس هستند، علمای مختلف علوم انسانی چطور؟! آیا اینان با حقیقت عینی روان و پدیده های روانی سروکار دارند؟ چه ادعای بزرگ و خنده آور؟! آیا اینان جز آثار نمودهای روانی انسان ها چیزی را می‌بینند و لمس می‌کنند؟!

امام نهضت را جهانی می‌دانست و این انقلاب را متعلق به همه‌ی ملت‌های مسلمان، بلکه غیر مسلمان معرفی می‌کرد. این معنایش این است که بوی خوش این پدیده‌ی رحمانی باید در دنیا پراکنده شود، ملت‌ها بفهمند که وظیفه‌شان چیست، ملت‌های مسلمان بدانند که هویت‌شان چگونه است و کجا است.

انسان اگر لحظه‌ای از غفلت به در‌ آید گمان می کند که دنیا دارالمجانین بزرگی است که همه مفاهیم در آن وارونه شده‌اند.

تصور اینکه مردم دنیا حتی برای لحظه ای به نیاز های حقیقی خویش و الگویی متناسب با حوائج انسان بازگردند، برای یک اقتصاددان وحشتناک ترین چیزی است که ممکن است اتفاق بیفتد.

روند کنونی توسعه اقتصادی که در ذات خویش با رشد غول‌آسای تکنولوژی متحد است بشریت را ایجاباً در مسیری می‌راند که با اختیار و اراده‌ی آزاد انسانی منافات دارد. هر چند این سیر جبری نیست، نباید از نظر دور داشت که هیچ کس جز معدودی از خاصه‌ی اولیای خدا نمی توانند گردن خودش را از طوق عبودیت آن آزاد کنند.

گرچه رخنه نیست عالم را پدید خیره یوسف‌وار می‌باید دوید ...

ملت ایران مانند پیشاهنگی در ماجرای روز قدس و مسئله‌ی فلسطین، برای فداکاری آماده می‌شود و ملت های دیگر هم باید دوش‌به‌دوش این ملت انقلابی و با برخورداری از تجربه های ما، گام به گام و بازو به بازو با ما به سوی آزاد کردن سرزمین های اشغالی فلسطین پس بیایند. روز قدس، روز تصمیم و همت گماشتن بر فداکاری ها و پیروزی های آینده است.