بریده‌ کتاب‌های سمانه نظیری

بهتر است فکرهای بزرگ داشته باشیم اما با گام های کوچک آغازشان کنیم

بخشش واقعی با شناخت شفاف و بدون توجیه نقش خودتان در ایجاد یک موقعیت شروع می شود.

وقتی عاشق کسی هستی، آرزوی بهترینها را برایش داری چیزی غیر از بهترین زندگی را برایش نمیخواهی حتی اگر تو در آن بهترین زندگی وجود نداشته باشی.

کسی که میخواهیم با او از همه بیشتر احساس امنیت کنیم و به او از همه نزدیک تر باشیم دقیقا همان کسی است که به علت همان نزدیکی و آسیب پذیری میتواند عمیق ترین زخمها را به ما بزند.

امام هدایت کننده ای است که با امری ملکوتی که در اختیار دارد هدایت می‌کند، پس امامت از نظر باطن یک نحوه ولایتی است که امام در اعمال مردم دارد، و هدایتش چون هدایت انبیاء و رسولان و مؤمنین صرف راهنمایی از طریق نصیحت و موعظه حسنه و بالأخره صرف آدرس دادن نیست، بلکه هدایت امام دست خلق گرفتن و به راه حق رساندن است.

در ارشاد دیلمی از امام صادق علیه السلام روایت کرده که در ذیل آیه: (الَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ) فرموده: آیات آن را شمرده شمرده می‌خوانند، و در معنای آن تدبر نموده، به احکامش عمل میکنند، و به وعده هایش امید می‌بندند، و از تهدیدهایش می‌هراسند، و از داستانهایش عبرت می‌گیرند، اوامرش را بکار بسته، نواهیش را اجتناب می‌کنند و بخدا سوگند، معنای حق تلاوت اینست، نه اینکه تنها آیاتش را حفظ کنند، و حروفش را درس بگیرند و سوره هایش را بخوانند و بند بند آن را بشناسند که مثلا فلان سوره ده یکش چند آیه و پنج یکش چند است. و بسیار کسانی که حروف آن را کاملا از مخرج اداء میکنند، ولی حدود آن را ضایع میگذارند، بلکه تلاوت به معنای تدبر در آیات آن، و عمل به احکام آن است، هم چنان که خدای تعالی فرموده: (کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ، لِیَدَّبَّرُوا آیاته، کتابی است مبارک که بتو نازل کردیم، تا در آیاتش تدبر کنند)

هر موجودی از نظر ذات مغایر با موجودی دیگر است و چون چنین است پس هر موجودی بدیع الوجود است، یعنی بدون اینکه قبل از خودش نظیری داشته باشد، و یا مانندی از آن معهود در نظر صانعش باشد وجود یافته، در نتیجه خدای سبحان مبتدع و بدیع السماوات و الارض است.

اگر حادثه‌ای پیش بیاید و خدای متعال جلوی این حادثه را نگیرد- که معنای جلوی حادثه را نگرفتن این است که به اذن اوست و اگر مصلحت اقتضا می‌کرد جلوی حادثه را می‏گرفت- معلوم می‌شود که مصلحت کلی اقتضا نمی‌کرده است که خداوند جلوی آن را بگیرد. اگر انسان ایمان به این حقیقت داشته باشد، به دنبالش «خُلق توحیدی» پیدا می‌شود؛ یعنی بعد از آن که حادثه‌ای واقع شد در انسان حالت رضا پیدا می‌شود، می‌گوید لابد مصلحت بوده است، اگر مصلحت نبود خدای متعال جلوی آن را می‏‌گرفت

بخشش روندی فعال است که در آن به عدم موفقیت پدر و مادرتان نمیچسبید و میفهمید آنچه آنها انجام داده اند بهترین کاری بوده است که میتوانسته اند شما در بخشیدن در پی آنید که با آنها کاملاً آشتی کنید و رابطه جدید و شفاف یک فرد بالغ با فرد بالغ دیگری را ایجاد کنید وقتی آشتی کردن امکان پذیر نیست چه از طریق مرگ یا عدم خواست یک طرف ، میتوانید همچنان با رها کردن رنجش، ببخشید.

وقتی علم بحد تمام و کمال رسید، و قطعی گردید، بحواس ظاهر انسان حس درک و مشاهده آن امر قطعی را میدهد، تو گویی چشم آن را می‌بیند، و گوش آن را می‌شنود. و خود شما خواننده عزیز می‌توانی صحت این گفتار را بیازمایی، به اینکه به نفس خود تلقین کنی: که فلان چیز و یا فلان شخص الان نزد من حاضر است و داری او را مشاهده می‌کنی، وقتی این تلقین زیاد شد، رفته رفته بدون شک می‌پنداری که او نزدت حاضر است، بطوری که اصلا باور نمی کنی که حاضر نباشد، و از این بالاتر، اصلا متوجه غیر او نمی شوی

رفتار همسرتان هرگز بر عهده ی شما نیست شما آن قدر قوی نیستید اما واکنش شما به رفتار همسرتان همیشه مسئولیت شماست و این واکنش پذیری شماست که باعث میشود مشکلی که از آن شکایت می کنید جاودانه شود

انسانهای بالغ به دیگران خدمت می کنند، بدون آنکه توجه کنند آیا در عوض به آنها خدمت میشود یا نه. الگوی برآورده کردن نیازها انسان ها را به بلوغ بالاتری نمی رساند؛ بلکه این مسئله را می پذیرد که همسران در حالتی نابالغ باقی بمانند و حتی به این کار تشویقشان میکند.

جمله مورد علاقه من درباره ازدواج، احتمالاً این گفته رابی ادوین فریدمن است: دلیل بیشتر جداییهای همسران این است که قادر نیستند از هم جدا شوند موفق ترین همسران کسانی هستند که همیشه خود را به شکل دو فرد مجزا می بینند و همواره انتخاب می کنند با هم ترکیب شوند ، همپوشانی کنند و زندگیشان را به هم بپیوندند.

آلبرت آلیس : بهترین سال های زندگی تان سال هایی اند که مشکل هایتان را بر عهده می گیرید. مادرتان ، محیط زیست یا رئیس جمهور را مقصر نمی دانید. متوجه می‌شوید خودتان سرنوشتتان را کنترل می کنید.

همسرتان وظیفه ندارد تأییدتان کند و در شما به اندازه کافی احساس اطمینان از دوست داشتنی بودن ، مورد احترام بودن ، مورد علاقه بودن را ایجاد کند تا لطف های شما جبران شود. وظیفه همسرتان نیست که آن نیازها را برآورده کند همان طور که وظیفه ی او نیست از بدن فیزیکی تان مراقبت کند دریافت اعتباری که در پی آن هستید، مسئولیت خودتان است و اعتبار واقعی چیزی نیست که از دیگری بخواهید؛ این تأیید از نیروی شخصیت درون می آید که به شما امکان خدمت به دیگران را می دهد. بدون آنکه نیاز داشته باشید در عوض به شما خدمتی کنند.

هرگاه بخواهیم دیگران متناسب با فکر حس یا عملکرد ما رفتار کنند به نفع خودمان بر دیگران متمرکز شده ایم و این اوج خودشیفتگی است.

حفظ آرامش تنها مسئله مهم نیست؛ بلکه باید یاد بگیریم هم زمان آرام باشیم و مرتبط باقی بمانیم. برخی از ما میتوانیم تنها با فرار کردن از موقعیت به راحتی آرامش مان را حفظ کنیم و از بروز هرگونه اختلاف ممکن اجتناب کنیم اما این حالت بدون فریاد بودن نیست؛ چنین فراری تنها شکل دیگری از فریاد زدن است حفظ آرامش و مرتبط بودن یعنی باقی ماندن در اختلاف و به طور واقعی نشان دادن موقعیت خودتان حفظ آرامش و مرتبط بودن یعنی به فریاد درونتان بگویید «نه» و به پیگیری همراه با آرامش صداقت و صمیمتی که بیش از همه خواهانش هستید بگویید «بله» و از همه مهمتر آنکه حفظ آرامش و مرتبط بودن مستلزم آن است که دیگر بر همسرتان متمرکز نشوید، بلکه تمرکزتان بر خودتان باشد.

به قول دکتر دیوید شنارک هیچ کس قبل از ازدواج نمی تواند برای آن آماده باشد . زیرا هیچ چیزی به جز خود ازدواج ، ما را برای ازدواج آماده نمی کند

این تأمین کننده های روابط الکترونیکی در ایجاد توهمی از واقعیت و روابط نزدیک بهتر شده اند و فراسوی نگرانی های زندگی رفته اند و توانایی های ما انسان ها را افزایش داده اند اما چیزی که عصر دیجیتال آن را «ارتباط» میخواند، تنها یک آشنایی است. ما با همدیگر به شکلی که هرگز تجربه اش نکرده ایم آشنا میشویم. اما همه ما چیزی بیش از آشنایی محض میخواهیم. چیزی عمیق تر میخواهیم چیزی خصوصی چیزی منحصر به فرد.

دنیای مجازی هر اندازه هم که شبیه به دنیای واقعی ترسیم شود، باز هم فاصله اش با این دنیا از زمین تا ثریاست موانعی که از نظر ما در مقابل راه موفقیت سبز می شود، در صورتی برای فرزندان ما نیز به عنوان مانع شناخته میشود که آنها هم به پیروزی در دنیای واقعی فکر کنند. " خواب زیاد و بی موقع " برای کسی مانع به حساب می آید که بخواهد در دنیای واقعی به موفقیت برسد. برای کسی که به پیروزی در دنیای مجازی فکر می کند خواب زیاد و بی موقع مانع موفقیت نیست؛ زیرا روز و شب در دنیای مجازی به دست خود ماست و به تعبیر دقیق تر باید گفت که روز و شب در دنیای مجازی معنایی ندارد. شما اگر در روز بخوابید و در شب بازی کنید میتوانید به پیروزی برسید و اگر در شب بخوابید و در روز بازی کنید، باز هم به پیروزی خواهید رسید.