بریده‌های کتاب پریسا

پلیس سعی کرد صبور باشد. با انگشت‌های شستش محکم ابروهایش را فشار داد. انگار که آن‌جا دو تا دکمه باشد که اگر همزمان ده ثانیه نگه‌اشان داری، ریست می‌شوی و زندگی به حالت تنظیمات کارخانه برمی‌گردد.

می‌تونی تصور کنی چقدر باید برای بچه‌ت پدر و مادر بدی باشی، که بچه‌ت هرگز دوست نداشته باشه بچه‌دار بشه؟

رکود اقتصادی و سقوط بانک. جالب است که بدانید در این چرخه، فقط مردم هستند که سقوط می‌کنند. بانک‌ها سر جای خودشان می‌مانند. رکود اقتصادی قلب ندارد که ناراحت مردم باشد.

وقتی روز تمام شد و شب محاصره‌امان کرد، نفس عمیقی بکش. بالاخره از پس امروز هم برآمدیم. فردا روز دیگری آغاز خواهد شد.

حقیقت؟ اصلاً به آن پیچیدگی که ما فکر می‌کنیم، نیست. دوست داریم باشد چون این‌طوری حس می‌کنیم باهوشیم و یک معمای پیچیده را حل کرده‌ایم

آدم بودن، خیلی دردناک است. خودت را نمی‌فهمی، از بدنی که در آن گیر افتاده‌ای خوشت نمی‌آید. به چشم‌های خودت در آینه زل می‌زنی و تعجب می‌کنی که این‌ها دیگر کی هستند، همیشه هم یک سؤال از خودت می‌پرسی: «چه مرگمه؟ چرا این حس رو دارم؟»

شاید باید بین تنها بودن و هیچ دوستی نداشتن، فرق بگذاریم.

«پس برنده‌ها کلی پول درمی‌آرن که به نظرم این هم خیلی مهمه. تو با پولت چی کار می‌کنی؟» «فاصلهٔ بین خودم و مردم رو می‌خرم.» روان‌شناس قبلاً هرگز همچین چیزی نشنیده بود: «منظورت چیه؟» «رستوران‌های گرون، میزهاشون رو جدا از هم می‌چینن. قسمت فرست کلاس هواپیما، صندلی وسط نداره. هتل‌های گرون قیمت قسمت ورودی مخصوص و جدا دارن. گرون‌ترین چیزی که روی این کرهٔ خاکی می‌تونی بخری، فاصله‌ست.»

همیشه دلیلی برای زندگی کردن وجود دارد.

آن آدم‌های سوسول فقط می‌خواهند چاله‌های سیاه روحشان را با عکس گذاشتن در اینستاگرام پر کنند.

بانک می‌گوید فقط به آن‌هایی وام می‌دهند که خودشان پول داشته باشند. در واقع به کسی پول می‌دهند که نیازی به آن ندارد.

مهم نیست. هر چی باشه می‌خورم.» زارا از روی کاناپه فریاد زد: «تو جمجمه‌ت مخ نیست؟ یه بارم شده برای یه چیزی تصمیم بگیر وگرنه هیچ کس بهت احترام نمی‌ذاره!»

خوش طبعی، آخرین سد دفاعی روح آدم است، تا وقتی بخندیم، زنده‌ایم.

حقیقت این است که اگر مردم آن‌قدری که در اینترنت نشان می‌دهند، خوشبخت بودند که کل زمان کوفتی‌اشان را در اینترنت نمی‌چرخیدند. کدام خری در روزی که دارد عشق و حال می‌کند، چند ساعت وقت می‌گذارد و از همه چیز عکس می‌گیرد؟

اون‌هایی که باعث می‌شن بخندی... می‌تونی یه عمر کنارشون بمونی!»

اصولاً آدم بودن یک جور حماقت هم به دنبال خودش می‌کشاند. مخصوصاً اگر بخواهید برای آدم‌های دیگر، آدم خوبی باشید.

«حتماً کلی نظریهٔ رفتارشناسی خوندی، ها؟» روان‌شناس لبخند زد: «هزارتا.» «کدومش رو باور داری؟» «اون رو که می‌گه اگه مدتی طولانی حواست به خودت نباشه، دیگه نمی‌تونی فرق بین پرواز و سقوط رو بفهمی.»

مامان و باباها برای تنبیه، به بچه‌هایشان می‌گفتند بروند توی اتاقشان و به کارهای بدشان فکر کنند، این روزاها باید مجبورشان کنی از اتاقشان بیرون بیایند.

کلاً همهٔ آدم‌ها یکی را دوست دارند، آن‌ها هم که یکی را دوست دارند، کلی شب‌های مزخرف بی‌خوابی کشیدن را تجربه کرده‌اند.

شاید بتوانی مذهب را به مردم یاد بدهی اما نمی‌توانی ایمان را هم درونشان به وجود بیاوری.