بریده‌های کتاب نورالله قلی زاده

من از این دفاع می کنم که در عین حالی که انسان موجودی قالبی نیست و شما نمی توانید کسی را بسازید، در عین حال رسالت شما رسالت بزرگی است. در عین حالی که سرنوشت انسان به دست خود اوست که در نهایت تصمیم می گیرد، این دلیل نمی شود که وظیفه ی مربی وظیفه ی کوچکی باشد

اگر فکر کنی انسان ها موجوداتی هستند که می توانی آنها را در هر قالبی بریزی، خودت را خرد و خسته کرده ای. بعد از مدتی که زحمت کشیدی و دیدی عکس آن چیزی که می‌خواستی نتیجه می دهد یا بدتر از آن شده که فکر می کردی ، آن وقت می فهمی که انسان این طور نیست که انسان دیگری بتواند او را بشکند یا بسازد.

بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی 🌊

مادامی که ظرف‌ها را پاک نکرده ای،نمی‌توانی در آنها چیزی بریزی،که مسمومیت می‌آفرینی و بیماری بار می‌آوری. آنها که آگاهند،پیش از آنکه در کاسه‌ها شیر بریزند،کاسه‌ها را پاک می‌کنند و ذهن‌ها را آماده می‌سازند.

(نظم چیست؟) بعضی نظم را مراعات قراردادها حساب می‌کنند و نظم را مراعات ترتیب‌های قراردادی می‌شناسند؛در حالی که نظم،مراعات ترتیب‌های واقعی است؛و حادثه‌ها بر اساس اهمیتشان رده‌بندی می‌شوند. منظم کسی است که اهمیت‌ها را مراعات کند،هرچند قراردادهایش بشکنند. کسی که قرار گذاشته در فلان ساعت یک نفر را نجات بدهد،اگر این اقدامش صد نفر را به مرگ بدهد،آیا او می‌تواند قراردادش را دنبال کند و به وعده‌اش عمل نماید؟

آنها که نمی‌دانند در راه چه می‌دهند و چه می‌گیرند و یا نمی‌دانند کدام یک بیشتر است: دادن‌ها یا گرفتن‌ها، ‌ها به حیرت می‌رسند و از تصمیم گیری و عمل می‌مانند. حیرت، روحیه‌های محکم را مثل خوره می‌خورد و همچون موریانه از درون پوک می‌کند.

مشورت چشم خود را کور کردن نیست؛ بلکه از چراغ های دیگر بهره گرفتن است.