بریده‌های کتاب نسترن لشینی

تمام ما گمشدگانی هستیم که به رابطه ها پناه می آوریم تا آرام‌تر شویم، تا دیده شویم، تا دوست داشتنی باشیم و ستایش شویم، تا همدلی داشته باشیم که ما را در آغوش بکشد و به ما امنیت بدهد .

آن هنگام که جذب بعد روزمره میشوید به سوی سردرگمیهایی مثل شکل ظاهری مد ثروت و شهرت جلب میشوید ولی در بعد هستی شناسی برعکس بعد روزمره نه تنها بیشتر به موجودیت مرگ و شرایط پابرجا واقف میشوید بلکه مشتاقانه به دنبال تشخیص تفاوت ها می گردید. در حقیقت با مسئولیت انسانی اصلی خود دست به گریبان میشوید که همان ساختن زندگی سرشار از تعهد، ارتباط معنا و تحقق خود میباشد.

همیشه با خودش میگفت : مگه ممکنه اعتقاد و آرزوهای او ، اعتقادات و آرزوهای من نباشه

وقتی میفهمم در فکرم کسی را قضاوت می کنم ، خودم را مجبور میکنم که او را نگه دارم و درباره خوبی های او فکر کنم . با انجام دادن این کار یاد می گیرم به جای نگاه به نقاط منفی ، طرز نگاهم را مثبت کنم .