تمام ما گمشدگانی هستیم که به رابطه ها پناه می آوریم تا آرام‌تر شویم، تا دیده شویم، تا دوست داشتنی باشیم و ستایش شویم، تا همدلی داشته باشیم که ما را در آغوش بکشد و به ما امنیت بدهد .

آن هنگام که جذب بعد روزمره میشوید به سوی سردرگمیهایی مثل شکل ظاهری مد ثروت و شهرت جلب میشوید ولی در بعد هستی شناسی برعکس بعد روزمره نه تنها بیشتر به موجودیت مرگ و شرایط پابرجا واقف میشوید بلکه مشتاقانه به دنبال تشخیص تفاوت ها می گردید. در حقیقت با مسئولیت انسانی اصلی خود دست به گریبان میشوید که همان ساختن زندگی سرشار از تعهد، ارتباط معنا و تحقق خود میباشد.