بریده‌ کتاب‌های MwBy

مامان‌بزرگ چه می‌دانست گاهی وقتی هیچ کاری به کار بقیه نداری آن‌ها آزادت نمی‌گذارند؟

خیال‌پرداز کسی است که تنها در نور مهتاب می‌تواند راهش را پیدا کند. مجازات او این است که قبل از همه مردم جهان، طلوع خورشید را می‌بیند. اسکار وایلد، 1888

ما از تبار ققنوسیم، می‌سوزیم، خاکستر می‌شویم؛ اما دوباره زاده می‌شویم.

همیشه به وجود اشیا و آدم‌هایی که اطراف‌مان هست، عادت می‌کنیم. کافی است فقدانی پیش بیاید؛ آن زمان است که تازه متوجه جای خالی‌اش می‌شویم.

فراموش نکن هیچ‌کس وطنش را به‌خاطر یک عده اجنبی ترک نمی‌کند.

عمو می گوید:«اگر خواستی مردمی را ذره ذره بکشی، موسیقی و رنگ را از آنها بگیر.»

عمو می‌گه:«شب‌ها نباید به هیچی فکر کرد؛ چون سیاهی شب تموم امید رو می‌بلعه و ناامیدی رو قی می‌کنه توی صورت‌مون.»

باید به مرحله‌ای از زندگی برسی که به انتخاب خودت اعتماد کنی.

عادت همیشگی‌اش بود. هروقت با مادرش می‌آمد ساحل قدم بزند، چیزهایی را که دریا استفراغ می‌کرد لب ساحل، با علاقه جمع می‌کرد...