بریده‌های کتاب 🎭 🎬 محمد رضا خطیب 🎭📚

در ازای 1 انسان آگاه 1000 ابله و در مقابل یک حرف درست 1000 حرف احمقانه می توان یافت و این 1000 همیشه آن عدد 1 را خفه می کند.

متون نمایشی معمولا به دلیل چند صدایی ذاتی شان ، از فهم معنای صریح شان می گریزند و برای دست یافتن به معنای آن ها باید اندکی بیشتر از نوشته های معمولی زحمت کشید.

هرچند که من هنوز بس جوانم ، اما چندی است که این پیری و پختگی را یافته ام که هرگز راز خویش را با دیگری در میان ننهم ، افزوده بر آن ، هرگز ، راز دیگری را از پرده برون نیندازم .

ای خوشا آنان که با آموختن ؛ خویشتن را سرگرم می سازند! آنان که خوش می دارند دل و جانشان را به دانشها و اندیشه های گونه گون بپرورند! بخت ناساز و دشمن کام آنان را به هرجا در افکند ، آنچه را که مایه شادکامی و سرگرمی آنهاست با خویشتن می برند ، و دلتنگی و ملولی که دیگر مردمان را حتی در میانه لذتها و شادخواریها می آزارد و می فرساید برای آنان که می دانند چگونه با خواندن و آموختن خویشتن را مشغول دارند ناشناخته است. ای خوشا آنان که خواندن را دوست می دارند و هرگز چونان من از کتاب بی بهره و ناکامیاب نیستند.

ما مرد جماعت نباید درباره ی یک زن بیچاره و درمونده عجولانه قضاوت کنیم.

خانواده تُت اعتراضی است به حد اعلا هنرمندانه علیه بیدادگری ، تحقیر و پوک مغزی.

گویا اینطور تصور می کنیم که هرچه کاملتر به نظر آییم ، هر چه بی نقص تر ، بیشتر دوست داشته می شویم. در واقع عکس آن بیشتر احتمال دارد که درست باشد. هر چه بیشتر مایل باشیم ضعف های خود را در مقام انسان بپذیریم، دوست داشتنی تر خواهیم بود.

حقیقت را نباید نجوا کرد ، بل باید فریاد زد.

در درام 《قهرمان 》 دارید : کاراکتری که وقتی همه گمان می کنند موفق نمی شود ، بر موانع فایق می آید و در نهایت موفق می شود یا به شکلی تراژیک کم می آورد. در کمدی 《نا قهرمان 》 دارید : کاراکتری که تقریبا مطمئن است موفق نمی شود اما به هر حال تلاشش را می کند.

آن هایی که صد یا دویست سال پس از ما بیایند، ما را به خاطر این که اینطور زندگیمان را احمقانه و تا این اندازه مبتذل گذرانده ایم ، نخواهند بخشید.

سونیا : من زشتم! یلنا آندره یونا : موهای قشنگی داری . سونیا : نه ! وقتی زنی زیبا نباشد به او می گویند " چه چشمان زیبایی داری یا موهایت قشنگ است ".

سوالی می کنم ، شرافتمندانه پاسخ بده ، آیا خوشبختی؟

عجب هوایی ، آدم دلش می خواهد خودش را دار بزند !

زندگی خود به خود کسل کننده و ابلهانه و کثیف است ... چه قدر این زندگی کند می گذرد.

مرگ نقطه آغاز درک کمدی است . البته نه صرفا کمدی ، بلکه هنر به طور کلی !

نکته این است که کمدی همه نقص ها ، نقطه ضعف ها و شکست های مان را می بیند و همچنان به خاطر آنها از ما متنفر نمی شود . چون داشتن نقطه ضعف یعنی انسان بودن.

درام به ما کمک می کند درباره آنچه می توانستیم باشیم ، خیالپردازی کنیم ، اما کمدی به ما کمک می کند که با آنچه هستیم کنار بیاییم .

پس بالاخره این کمدی 《 کوفتی 》 چیست؟ بر خلاف 《 بانمک 》 ، کمدی یک شکل هنری با زیبایی شناسی خاص خود است که نظر شخصی افراد تاثیر چندانی در آن ندارد. کمدی یکی از کهن ترین شکل های هنری است که تاریخ پیدایش آن به حوالی همان دورانی برمی گردد که تراژدی ، فرم دیگر هنر نمایش ، پدید آمد.