بریده‌های کتاب مینا خالقی

انسان‌ها باید حیوانات، گیاهان، جنگل‌ها، بیابان‌ها، کوه‌ها، دریاها و زمین و آسمان را دوست داشته باشند، ولی اگر قبل از آن همدیگر را دوست نداشته باشند و دلشان برای آینده خودشان نسوزد، نمی‌توانند هیچ‌کدام از این‌ها را دوست داشته باشند.

این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود: "یا اللهُ یا رحمنُ یا رحیم یا مُقلِّبَ القلوب ثَبِّت قلبی علی دینِک." "ای خدا، ای رحمت‌گستر، ای مهربان، ای زیر و رو کننده دل‌ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان."

همیشه منافقان بی‌دین، مقدسان احمق را علیه مصالح اسلامی برمی‌انگیزند؛ این‌ها شمشیری می‌گردند در دست آن‌ها و تیری در کمان آن‌ها.

اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند. این حق و باطل است که باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشند.

ابن عباس گفت در محضر پیغمبر بودیم. پرسیدند: بهترین همنشینان کیست؟ حضرت فرمود: مَنْ ذَکرَکمْ بِاللهِ رُؤْیتُهُ وَ زادَ کمْ فِی عِلْمِکمْ مَنْطِقُهُ وَ ذَکرَکمْ بِالْاخِرَةِ عَمَلُهُ. آن کس که دیدنش شما را به یاد خدا بیندازد و گفتارش بر دانشتان بیفزاید و رفتارش شما را به یاد آخرت و قیامت بیندازد.

اصلاح انسان در کاستی دادن به او نیست، در تکمیل و اضافه کردن به اوست.

علی مقیاس و میزانی است برای سنجش فطرت‌ها و سرشت‌ها. آن که فطرتی سالم و سرشتی پاک دارد از وی نمی‌رنجد ولو اینکه شمشیرش بر او فرود آید، و آن که فطرتی آلوده دارد به او علاقه‌مند نگردد ولو اینکه احسانش کند، چون علی جز تجسم حقیقت چیزی نیست.

محبت خیر رساندن است و احیاناً خیر رساندن‌ها به شکلی است که علاقه و محبت طرف را جلب نمی‌کند. چه بسا افرادی که انسان از این رهگذر به آن‌ها علاقه می‌ورزد و آن‌ها چون این محبت‌ها را با تمایلات خویش مخالف می‌بینند به جای قدردانی دشمنی می‌کنند.

فتنه (سفیانی) آنقدر سنگین است که انسان تردید می‌کند از خدا بخواهد تا آن زمان بماند!

کاری را که خود بچه می‌تواند بکند، برایش انجام ندهید‌.

از بشر انتظار اینکه خطا نکند، خطاست، بشر جایزالخطاست؛ از بشر باید انتظار داشت که خطاهای خود را تکرار نکند، از خطاهای خود استفاده کند. یعنی چه از خطاهای خود استفاده کند؟ یعنی آن‌ها را بشناسد و مصمم گردد که تکرار نکند.

یکی از بزرگترین علمای اخلاق اسلامی می‌گوید: بزرگان و گذشتگان صالح ما را عقیده بر آن بود که هرکس اهل محاسبه نفس نیست، یا اصلًا به جهان دیگر ایمان ندارد و یا آنکه عقل سلیم ندارد.

چون که بد کردی ز بد ایمن مباش‏ زان که تخم است و برویاند خداش‏ آنچه کردی اندر این خواب جهان‏ گرددت هنگام بیداری عیان‏ ای دریده پوستین یوسفان‏ گرگ برخیزی از این خواب گران‏ زانچه می‏بافی همه روزه بپوش‏ زانچه میکاری همه ساله بنوش‏ گشته گرگان یک به یک خوهای تو می‏‌درانند از غضب اعضای تو