بریده‌های کتاب گلسا بنائی

نادیده گرفتنِ آنچه که دوست داری کار مشکلی است.

نفرت یک انتخاب است.اما عشق این طور نیست. هیچ چیز به اندازه عشق از کنترل ما آدم ها خارج نیست.

از دست دادن چیزی که اسمش را نبردی خیلی ساده تر از،از دست دادن چیزی است که آن قدر دوستش داشتی که آن را بر زبان راندی

من از او نمی‌ترسم.از دوست داشتنِ او میترسم

هیچ کس بهتر از خود انسان نمی تواند آدم بکشد.

یک تکه از وجود من رو با خودش نبرد.بلکه یک تکه از وجود خودش رو گذاشت

همه چیز در زندگی مثل قمار می مونه،عزیزم،حتی عشق.

چرا که آدم هارا فقط یکبار از دست نمی‌دهی. با شنیدن آهنگی که تورا به یاد لبخند آنها می اندازد دوباره آنها را از دست می دهی. با گذشتن از کنار نشانه ای قدیمی.خندیدن به جوکی که اگر آن ها بودند به آنها می خندیدند.بارها و بارها آن ها را از دست می دهی.

دوست داشتنش رو شروع کردم اما هرگز نتونستم تمومش کنم‌.

موسیقی تنها همدمِ همیشگیِ او شد:)

حاضر بودم تظاهر کنم آدمِ دیگری هستم فقط برای اینکه تو را راضی کنم

اما اگر دوستت نداشتم همچیز خیلی ساده تر میشد

من از تنها بودن نمی‌ترسم.من از تنها بودن بدونِ او میترسم.

اگر تصمیم بگیریم چیز هایی رو دوست داشته باشیم که هیچ وقت از دست نمیدیم، پس در واقع هیچ وقت هیچ چیز رو دوست نداشتیم‌.

عشق های اول هر کدام به نحوی از دست می‌روند.

زندگی درست از کنارت می گذره و آخرش چیز های ساده رو از دست میدی،اون لحظه هایی که به نظرت مهم نیستن؛ولی راستش هستن.

آدم ها فکر میکنن برای کارهایی که دوست دارن،همیشه وقت دارن و لذت داشته هاشون رو نمی برن،حتی حرف هاشون رو هم به هم نمیگن و صبر میکنن.اما من فهمیدم که ما آدم ها واقعا وقتی برای منتظر شدن و تلف کردن نداریم.