بریده‌ای از کتاب به امید دل بستم اثر لان کالی

چرا که آدم هارا فقط یکبار از دست نمی‌دهی. با شنیدن آهنگی که تورا به یاد لبخند آنها می اندازد دوباره آنها را از دست می دهی. با گذشتن از کنار نشانه ای قدیمی.خندیدن به جوکی که اگر آن ها بودند به آنها می خندیدند.بارها و بارها آن ها را از دست می دهی.