بریده‌های کتاب 𝑮𝒉𝒂𝒛𝒂𝒍𝒆𝒉

دروغ گو ها بی قرارند. لحن صدا یا نحوه صحبت کردنشان تغییر می کند. دروغ گو ها بیش از حد اطلاعات می دهند و جزئیات زیادی را می گویند تا خودشان یا دیگران را در مورد حرفی که می زنند متقاعد کنند.

توی عمرم هرگز پیش نیامده به راستی از چیزی پشیمان باشم همیشه دغدغه ام زمان حال یا آینده ای نزدیک بوده و فرصتی برای حسرت گذشته باقی نمی مانده.

اشک هایم مرا خسته کرده اند.از این همه احساسات ، خسته ام.

اگر چسب زخم را سریع از روی پوست بکنید، مدت کمتری درد می کشید و زودتر خلاص می شوید تا این که کار را کش بدهید و زجر بکشید.

آدم ها مأیوسمان می کنند.بدنمان مأیوسمان می کند.خودمان خودمان را مأیوس میکنیم.

پسر می‌پرسد:«نمیخواین اسمم رو بدونین؟» مرد خاکستری پوش می گوید:«اسم ها اصلا اون قدری که مردم فکر میکنن اهمیتی ندارن.یه برچسب که این موسسه یا مرحوم والدینت برای شناسایی تو تعیین کردن برام نه جالبه نه ارزشی داره.هر زمانی که احساس کردی به یه اسم نیاز داری ،میتونی خودت یه اسم انتخاب کنی.فعلا لزومی ندارد.»