بریده‌های کتاب رجا

حدس می‌زنم اگر اسرائیلی‌ها ما را مستقیما وارد جنگ جهانی سوم کنند، باز هم به آنان فشار نمی‌آوریم.

ما تحول ماشینی جدید را همچون لقمه‌ای جویده به دهان گذاشته‌ایم. این است که متخصص و کارشناس نداریم و اگر هم داریم در چشم غربزده‌ی ما یک کارشناس فرنگی به هر صورت مرجع است و برای ما همان تعدادی تعمیر کننده کافی است. و به همین دلایل بوده است که در صنعت تنها به قندسازی و آهک‌پزی (سیمان) قناعت کرده‌ایم و تا بخواهید به ظواهر فریبنده پرداخته‌ایم. و چنین بوده است که اکنون تهران را داریم، این بی‌حیاترین شهر عالم را. و...

...کلاهم را از روی توده کلاه‌ها برداشتم و راه افتادیم. تا به «لندرور» برسیم، دو سه بار نگاهی به کلاهم انداختم و به خودم گفتم: ـ نه. کلاهی را که پدران تو قاضی می‌کردند چنین مفلوک نبود و چنین عاریه نبود. تو می‌خواهی این را قاضی کنی که از بیگانگان عاریه کرده‌ای. و اصلا کدام بیگانه؟ در اینجا بیگانه تویی و آن جوانک دکتر که چنان می‌غرید! و اینها صاحب خانه‌اند. تو با طیاره آن‌ها به اینجا آمده‌ای و با «لندرور»شان جزیره را می‌گردی و تازه برای چه؟ برای این که شاید از دم جاروب تمدنی که با خود آورده‌اند چیزی را از میان خس و خاشاک نجات دهی...

خارک ... از دم جاروب بولدوزرهای بزرگ روفته می‌شد، از خانه‌ها و نخل هایش گرفته که مزاحم فرودگاه‌ها و باراندازها بودند تا بزهایش که دست و پا گیر شده بودند و حتی ساکنانش در چنان گرم بازار متخصصان و مهندسان و مقاطعه کاران هیچ کاره بودند، گیج و گول مانده بودند. نخل‌ها را می‌انداختند و خانه‌ها را خراب می‌کردند و صاحبان آن را به پولی راضی می‌کردند تا به جای آن همه، مهمانسرا بسازند یا خوابگاه یا زمین تنیس. و گرچه خبر خوشی نیست.

وقد قیل ان‌الدرة‌الیتیمه اخرجت من هناک... (ابوریحان بیرونی، ذیل الجماهر فی معرفة الجواهر)

بین ۶۰ تا ۶۵ درصد کل اطلاعات جمع‌آوری‌شده از وسایل ارتباطی عمومی -رادیو، روزنامه‌ها و تلویزیون- است؛ حدود ۲۵ درصد آن از طریق ماهواره‌ها، تلکس، تلفن و ارتباطات رادیویی است؛ ۵ تا ۱۰ درصد از طریق رابط‌ها (سرویس اطلاعاتی کشورهای دوست) به دست می‌آید؛ و بین ۲ تا ۴ درصد از عوامل انسانی (جاسوس‌ها) حاصل می‌شود اما همین درصد کم از اطلاعات، بهترین بخش اطلاعات کسب‌شده است.

و چه وحشتی! میدیدم که این مردان آینده، در این کلاس‌ها و امتحان‌ها آن‌قدر خواهند ترسید و مغزها و اعصاب‌شان را آن‌قدر به وحشت خواهند انداخت که وقتی دیپلمه بشوند یا لیسانسیه، اصلا آدم نوع جدیدی خواهند شد. آدمی انباشته از وحشت! انبانی از ترس و دلهره. آدم وقتی معلم است،متوجه این چیزها نیست، چون طرف مخاصم است. باید مدیر بود، یعنی کنار گود ایستاد و به این صف‌بندی هر روزه و هر ماهه معلم و شاگرد چشم دوخت تا دریافت که یک ورقه دیپلم یا لیسانس یعنی چه! یعنی تصدیق به این‌که صاحب این ورقه دوازده سال یا پانزده سال تمام و سالی چهار بار یا ده بار در فشار ترس قرار گرفته و قدرت محرکش ترس است و ترس است و ترس.