بریده‌های کتاب آیلین

انگار اسیر دنیایی در گذشته بود ؛ خودش در اینجا ولی روحش جای دیگر سیر می کرد.

《چرا فکر میکنی انشان ها دنیا رو نابود کردن ؟》 چون اسم انسان ها با نابودی پیوند خورده. انسان ها هر جا که برن با خودشون نابودی میبرن. همه چیز رو نابود کردن، فقط بدبختی و نابودی رو برای ما گذاشتن.

الان چرا ما از بقیه حیوان ها بهتریم؟ طبیعت اینگونه انتخاب کرده و دست هیچکس نیست.

گفت:《بهت گفتم که امشب به راحتی تموم نمی شه. امیدوارم که به تلخی تموم نشه.》

نگاهش پر از حرف بود ولی من نمیتوانستم درک کنم.

این سرگذشت ما بود ساده ولی خشن.》

تلخ و تند شد در سکوتش خانه ای ساخت تا خودش را در ان زندانی کند.

شاید الان اینجا نشسته باشیم ولی شاید یک دقیقه دیگر هیچکدوم اینجا نباشیم. این دنیا برای کسی دلسوزی نمیکنه》 _ اینکه دلسوزی نمیکنه رو باور دارم‌

سرنوشت ما در دو کلمه خلاصه می شود . مرگ یا زندگی!

گفت:زندگی بهم یاد داد که اینجا جای بزدل ها نیست. اون رحمی نداره و همه چیزت رو ازت میگیره. ایندفعه من میخواهم که روی دستش بزنم و نزارم از این یکی لذت ببره》

دوست داشتن چیزی جز وفاداری نیست.

کفتار هیچوقت شیر نمیشه ، حتی اگه شیری هم وجود نداشته باشه.

سکوت از هر چیز بهتره

ادم ها را تو موقعیت سخت میشه شناخت

سرعت یورش ابرها در میدان جنگ برای تسخیر اسمان فزونی داشت. سیاهی و پنبه ای بودن انها، حاکی از دل پری بود که هر لحظه اماده سرازیر شدن بارشش بود.

نورا دوست داشت در جاهانی خالی از هر گونه شرارت و ظلم زندگی کند اما متاسفانه تمام دنیا ها یی که می توانست انتخاب کند پر از انسان بودند

هزاران فکر درون ذهنم طوفان به راه انداخته بود.

اسمان ارامش داشت اما ان ارامش قبل از طوفان بود

ما اسیر دست اطرافمان هستیم و ان هم زنجیر کلفت به دورمان انداخته و هر کجا که میخواهد ، ما را میکشاند.

ترس ما را درون چند حلبی و سنگ و چوب زندانی کرده بود و همین ترس قفسی دور فکرمان درست کرده بود که اجازه نمیداد افکار جدید وارد و افکار قدیمی خارج بشن