بریده‌های کتاب ابراهیم حاتمی

کسانی که با شناخت ها همراه هستند، به این احساس ها می‌رسند. و هنگامی که شناخت و احساس باهم گره خورد، عمل و حرکت متولد می‌شود. پ.ن: محرم الحرام و رمضان و فاطمیه و... برای حرکت و رشد من و توست. گریه های روضه باید عامل حرکت انسان شود و هدف تمام خلقت همین است شناخت» احساس» حرکت.

به علی گفتند: «بِمَ نِلتَ بما نِلتَ؟» «از چه به این همه رسیدی؟» «قال: کنتُ بوّاباً علی بابِ قلبی.» «گفت: من دروازه بان دلم بودم.» به کسی راه میدادم و به چیزی راه میدادم که مرا بارور کند نه اینکه از من بکاهد و مرا مصرف کند. میزان، روش ها و کلیدهای ما برای دروازه مغز و قلبمون چیه؟

(دیوارِ بلندی را بین خودم و مامان و بابا حس میکنم.) پ.ن: فک میکنم اگر یک جمله طلایی باشه که بازگو کننده بیشتر مشکلات نوجوون ها و جوون ها باشه همین یک جمله ست. «فاصله عاطفی و فکری از والدین» این یعنی آغاز بحران، نوجوانی و جوانی به خودی خود بحران نیست. این ما هستیم که بحران را تولید میکنیم.

امیرالمومنین«علیه السلام» در توصیف پیامبر«صلی الله علیه و آله» میفرماید: «طَبیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه» پیامبر طبیبی است که همراه با طبش در میان مردم میگردد، مرهم هایش را آماده ساخته و برای درمان زخم ها آماده است. | این بهترین و کامل ترین‌ تفسیر از یک‌ پیامبر و رسول است، طبیبی دوره گرد. |

«همه‌ی ما یک زمانی احساس عجز و ناتوانی می‌کنیم؛ و این خیلی خوب است که قادر به گریه کردن هستیم، زیرا بعضی اوقات اشک سبب می‌شود انسان آرام شود و اگر بعضی اوقات گریه نکنیم، امکان دارد جان خود را از دست بدهیم.»

دانش ما از اینکه «چه چیزی هست» هرگز نمی‌تواند به ما بگوید که «چه چیزی باید باشد.» دکتر جفری ساتینوِر خاطر نشان میکند که این نارسایی بنیادین روان‌شناسی است؛ اینکه بدون پس زمینهٔ چارچوب ارزشی معنا ندارد.👌🏻