بریده‌های کتاب ستآیش؛

خوش بختی این است که همه شگفتی های جهان را بنگری

در زندگی هر چیزی "بهایی" دارد

اگر با وعده آنچه هنوز نداری آغاز کنی،اشتیاقت را برای دستیابی به آن از دست می‌دهی

آدم ها خیلی زود دلیل زندگی خودشان را می آموزند،شاید هم بخاطر این باشد که خیلی زود از آن دست می کشند

وقتی چیزی را از ته دل طلب می‌کنی از این رو است که این خواسته در روح جهان متولد شده.

ترس مانع مردن نمی‌شه.ولی میتونه مانع زندگی کردن بشه."

تغییر،حتی اگه ندونی نتیجه‌ش چی‌میشه،بهتر از حرکت نکردنه

اشتباهات تو تلاشت رو نشون میده

آدم نمی تواند گذشته ها را از زندگی اش پاک کند

ولی چشم ها کورند.باید با دل جستجو کرد؛

بدان که جز با چشم دل،نمی توان خوب دید.آنچه اصل است،از دیده پنهان است .

زبان سر چشمه‌ی سو تفاهم است؛

ولی من بسیار خام تر از آن بودم که بدانم چگونه باید دوستش بدارم.

وه که چه اسرار آمیز است دنیای اشک!

به نظرم بهترین چیز ها همون هایی هستن که بخوای بخاطرشون زنده بمونی"

فقط چون چیزی واقعیه دلیل نمیشه که باورش کنیم.

ترس مثل سمی بود که مردم آن را با امنیت اشتباهش می گرفتند.

قسم ها برای شکسته شدن درست شده‌ن؛

بیشتر مردم همون جایی جایی از داستان بی خیال ادامه دادن می‌شن که وضع به بدترین حالت خودش رسیده و هیچ امیدی ندارن،اما همان موقع‌ست که بیشتر از هر وقت دیگه ای به امید احتیاج دارن.

به تمنای تنها بودن با آنان،در یافتن اینکه انسان تا چه حد توان پایداری دارد.