بریده‌های کتاب آتنا صفرپور

برای درمان باید تا ریشه زخم پایین بروی وتا بالای زخم بر آن بوسه بزنی.

نوشته اند:«دلسرد شدنو پیش رفتن دو چیز متفاوت است...»اما پیش رفتن مترادف با دلگرم بودن نیست.

تنها وسوسه ای که کسی نتوانسته برچنگ زدن بر آن غالب شود وسوسه امید بود.

امید یعنی خوش خواهی ،خوش روانی

هر جنگی به خاطر صلح در می‌گیرد،و هر صلحی مقدمه ای است برای جنگ.

عمر باخته ها عاشق عمر دیگران می شوند،همان‌جورکه خودشان قربانی شده‌اند،دیگران راهم نابود کنند.

خوشمان را به رنج دیگران نمی‌خریم.

چیزی که مفت میاد،مفتم مِره.

افرادی که بیشتر از همه مارا دوست دارند، بد تر از همه به ما آسیب می زنند؛ چون می توانند.

لازم نیست از مرده‌ها بترسی، زنده‌ها هستند که باید مراقبشون باشی.

اگر نتونی راه برگشتت رو به خوشحالی پیدا کنی، راه رسیدنش رو به جایی پیدا کن که اونجا کمتر غمگین باشی.

زندگی ت رو صرف این نکن که شبیه یکی دیگه بشی .تصمیم بگیر که می خوای چه جوری باشی و به همون آدم تبدیل شو.

ما همه دیوانه ایم فقط به اشکال مختلف ‌.

گاهی اوقات یک دروغ بهترین حقیقتی است که میتوانید به کسی بگویید،حتی به خودتان

اگر قرار باشه با کار هایی که از انجام دادنشون پشیمونیم قضاوت بشیم، هیچ انسانی شایستگی جارو کردن زمین رو هم نخواهد داشت. !شماره صفحه حدودی است

برای رسیدن به چیز هایی که هرگز نداشته اید باید کاری بکنید که هرگز نکرده اید

تقریبا همه چیز های شر در نیا ریشه در این واقعیت دارند که کسی از چیزی ترسیده است .ترس مثل ماری خزنده است که دور آدم حلقه میزند.زندگی با ترس وحشتناک است و ترس از هر چیزی پست کننده تر است.

دانش قدرتمنده ولی وقتی پنهان باشه خطرناکه