بریده‌های کتاب آنی شرلی در ویندی پاپلرز

به قول یک نفر نفرت همان عشق است، فقط مسیر را اشتباه رفته. - آنی شرلی.

«گیلبرت! تا به حال متوجه شده ای چند نوع سکوت وجود دارد؟ سکوت جنگل... سکوت ساحل... مرغزار... شب... بعدازظهر تابستانی. و هر یک با دیگری تفاوت دارد، چرا که هر کدام از گونه ای متفاوت است و حال و هوای خاص خودش را دارد. مطمئنم اگر نابینا بودم و حتی نمی توانستم گرما و سرما را حس کنم، باز هم از نوع سکوت اطرافم می فهمیدم، کجایم.»

«بین همه اتفاق های نامطمئن زندگی، ازدواج کردن از همه نامطمئن تر است.»

ولی گیلبرت! هرگز اجازه نده زیادی بزرگ و عاقل شوی... آن قدر بزرگ که دیگر عقلت اجازه ندهد قدم به سرزمین افسانه‌ای بگذاری.

آدم فقط وقتی می‌تواند لذت واقعی نوشیدن آب را درک کند که از شدت تشنگی درحال هلاکت باشد.

به هر حال گاهی اوقات بهتر است دنیا را به حال خود بگذاریم و همانطور که هست، قبولش کنیم.

به قول یک نفر نفرت همان عشق است، فقط مسیر را اشتباه رفته.

چیزی در وجودش بود که باعث می‌شد با خیال راحت، اسرارت را برایش فاش کنی.

تو آن‌قدر به او نزدیکی که خوب نمی‌توانی درکش کنی. شاید غریبه‌ای که چند قدم دورتر ایستاده، او را بهتر و واضح‌تر ببیند و درکش کند.

ولی گیلبرت! هرگز اجازه نده زیادی بزرگ و عاقل شوی... آن‌قدر بزرگ که دیگر عقلت اجازه ندهد قدم به سرزمین افسانه‌ای بگذاری.

هیچ‌کس آن‌قدر پیر نیست که نتواند لباسی را که دوست دارد، بپوشد.

این تصویر مرا یاد دورانی می‌اندازد که تصور می‌کردم... یعنی واقعاً اعتقاد داشتم که تار عنکبوت‌ها، رومیزی‌های پری‌هایند.

گیلبرت عزیز! هرگز اجازه نده ترس و واهمه در قلبت رخنه کند و تو را به اسارت بگیرد. بیا پر دل و جرأت و ماجراجویانه به راهمان ادامه بدهیم. بیا به زندگی و همه ره‌آوردهایش روی خوش نشان بدهیم، حتی اگر در میانه‌ی راه با دشواری، حصبه و بچه‌های دوقلو مواجه شویم.

با خاطره نوشتن، روحم را تخلیه می‌کنم. ولی هنوز نتوانستم علت آتش گرفتن قلبم را بنویسم تا شاید کمی آرام شوم.

انسان همیشه می‌تواند اطرافش دیدنی‌ها یا شنیدنی‌های زیبایی را کشف کند.

قبول کن که همیشه می‌خواهی مردم را از دام اشتباه‌هایشان بیرون بیاوری در حالی که بعضی از آنها دلشان نمی‌خواهد خلاص شوند.

هیچ راهی برای کمک کردن به او وجود ندارد؛ چون نمی‌خواهد کسی کمکش کند.

«به نظر شما بد گفتن از مرده‌ها کار غلط... یا خطرناکی است؟» آنی گفت: نه، فقط... کمی بی انصافی است... مثل کتک زدن کسی که نمی‌تواند از خودش دفاع کند.

گیلبرت! تا به حال متوجه شده‌ای چند نوع سکوت وجود دارد؟ سکوت جنگل... سکوت ساحل... مرغزار... شب... بعد از ظهر تابستانی. و هر یک با دیگری تفاوت دارد، چرا که هرکدام از گونه‌ای متفاوت است و حال و هوای خاص خودش را دارد. مطمئنم اگر نابینا بودم و حتی نمی‌توانستم گرما و سرما را حس کنم، باز هم از نوع سکوت اطرافم می‌فهمیدم، کجایم.

او همان طور که چشم هایش کم کم گرم می شدند، فکر کرد چه کیفی دارد که نیمه شب بیدار شوی و بعد از شنیدن صدای زوزه های اولین طوفان زمستانی، خودت را زیر پتویت مچاله کنی و دوباره به سرزمین خواب و رویا برگردی.