بریده‌های کتاب جلاد لاغر

مردم من خدا را عبادت میکنند تا به او نزدیک تر باشند ، نه اینکه خواسته هایشان را از او طلب کنند.

گاهی برای رسیدن به ارامشی بزرگ تر لازم است که ادم منتظر بماند و بگذارد عزیزانش را بی عدالتی کسانی که فقط به باور های خودشان اهمیت میدهند رنج بکشند اگر چه تحمل این وضع تا ذره ذره از تار های ذهن و روحش را به درد بیاورد.

ما کورمال کورمال به طرف شناختی میرویم که تکه ای از زمان را برایمان اشکار میکند . هیچکس نباید ذهنش را رو به افکار نو ببندد

ما نمیتوانیم تعیین کنیم که کجا به دنیا بیاییم یا چطوری بزرگ بشویم. ولی اگر لازم باشد، میتوانیم باور های اطرافیانمان را نپذیریم. عزیزان ما و بزرگترهایمان همیشه نمیدانند که چه چیزی بهتر است . ادم باید به قلبش گوش بدهد و خودش نتیجه بگیرد که چه چیزی درست است و چه چیزی غلط.

آدم نباید هیچ‌وقت کسی را برنجاند که امکان داشته باشد روزی محتاج ترحمش بشود.

فکر می‌کرد که اگر از زندگی دست بکشد، دیگر مورد محبت و توجه خدایان قرار نمی‌گیرد. در آن لحظه، خودکشی کاری بزدلانه بود.

ما گاهی مجبوریم چیزهایی را که بزرگ‌ترهایمان یادمان داده‌اند ندیده بگیریم.

کلمه ″تنهایی″ نمی‌تواند احساسات واقعی مرا توضیح بدهد

_این برده است، نه خدمتکار. _برای ما فرقی نمی‌کند. همه ما بنده‌ی خدا هستیم. ما خوشحال می‌شویم که حتی با پایین‌ترین آدم‌ها سر یک میز بنشینیم. کی می‌داند که یک روز خودمان در رتبه پایین‌تر از آنها قرار نمی‌گیریم؟