بریده‌های کتاب هلن و سه نمایش نامه دیگر

شایسته نیست آدمی در خانه ای که شیون عزا از آن بلند است بخوان ضیافت بنشیند.

زندگانی آدمی،از گاه تولد تا به هنگام مرگ،سراسر رنج است واندوه وانسان به قدر یک لحظه هم دراین جهان آسوده وبی‌غم نمی‌تواند زیست.

اگر ادعا شود که در میان نوابغ ادب عهد کهن و خداوندان اقلیم سخن روزگار نو ، کمتر نویسنده ای به اندازه " اوریپید " آماج تیر انتقاد مخالفین و یا هدف ستایش و تحسین شیفتگان خود قرار گرفته ، سخنی به گزاف نرفته است. یکی او را " تابنده ترین چهره ادب یونان قدیم " و دیگری او را " ویران کننده بنای ادبیات کلاسیک یونان " نام گذارده است.

اگر مردان برای رفع اختلافات خود پیوسته دست به شمشیر برند و خون جاری کنند پس چه زمان جنگ و جدال در این جهان پایان خواهد یافت و فتنه و دشمنی فرو خواهد نشست و مردم دنیا و بلاد آنان روی ایمنی و آسایش را خواهند دید؟ چرا باید پسران پریام جملگی در مغاک تیره خاک غنوده باشند ، در صورتیکه کشمکش خود را بر سر هلن ممکن بود از طریق استدلال و گفتگوی منطقی تسویه کرد.

نه، ای آپولون، این طرز رفتار براننده تو نیست و چون ترا زور و قدرت هست ناچار باید طریق نیکوئی را اختیار نمائی. اگر یکی از بندگان برای معصیت رود، خدایان او را کیفر می‌دهند. پس شما که خود واضع قوانین هستید، چگونه خودتان به نقض همان قوانین تن در میدهید؟ فرض محال محال نیست و در مثل هم مناقشه نیست. اگر قرار باشد تو که آپولون هستی یا پوزئیدون یا زئوس که خدای خدایان است، برای هر کردار زشت خود جریمه‌ ای مطابق قانون بپردازید، تمام خزائن موجود در معابد شما برای پرداخت این جرائم کافی نخواهد بود. شما را عادت بر این است که درک خوشی و لذت را بر فراز عقل مقدم دارید و این خود گناهی بزرگ به‌شمار می‌رود. شرط انصاف نیست که چون انسان کار خدایان را تقلید کند، او را به سبب همان کار نکوهش کنید، در صورتی که گناه از آنان نیست بلکه از سرمشقی است که به آنان داده شده است.

ای کاش نفرین آدمیان گریبانگیر خدایان میشد!