بریده‌های کتاب جایی که عاشق بودیم

ما همه تنهاییم. تو این بدنا و ذهنامون گیر افتادیم و همه ی همراهامون تو زندگی گذری و سطحی‌ان.

«من هیچوقت بهترین دوست نداشتم. چطوریه؟» «نمی‌دونم. فکر کنم می‌تونی خودت باشی، حالا اون خودت هرچی باشه. بهترین و بدترین جنبه‌ی وجودت . اونا در هر صورت دوست دارن. می‌تونی باهاشون دعوا کنی، ولی حتی وقتی از دست‌شون عصبانی هستی، می‌دونی که همچنان دوست باقی می‌مونی.» «شاید لازم باشه یکی از اینا بگیرم.»

تو از هر جنبه ای بیش ترین چیزی هستی که هرکس می‌توانست باشد... اگر کسی می‌توانست من را نجات دهد، آن کس تو بودی.

زندگی را آن قدر خوب می شناسم که بدانم هر چقدر هم که بخواهی، نمی توانی روی ماندن و ثبات چیزها حساب کنی. نمی توانی جلوی مردن انسان ها را بگیری. نمی توانی جلوی رفتن آن ها را بگیری. نمی توانی جلوی رفتن خودت را هم بگیری.