بریده‌های کتاب آدم خواران

اما حالا حتی اگر شیطان هم اینجا بود و می دید که چندتا از انگشتان پای آلن با انبردست مولانگی به پرواز در می آیند و در هوا تکان می‌خورند، برایش اشک می‌ریخت.

چه پایان نکبت باری. چند نفر پرسیدند « او کی بود؟» تمام بعد از ظهر مشغول کشتن کسی بودند که حتی نمی‌دانستند کیست.

مَزِرا از دوردست ناله‌اش بلند شد: میدانم که والی بزدل است، اما کشیش کجاست؟ بوتودون غرید: زیر صلیب مسیح خُروپف میکند! آمد حواس این جماعت را پرت کند ولی خودش آن قدر مست شده که توی کلیسا پـس افتاده!

اصلا اگر دوست داشتید میتوانید آن را بخورید:)

«نمی دانیم آن روز چه بلایی سرمان آمده بود.» همیشه همین طور است. یک روز اتفاقی می افتد و همه می گویند «درست است ولی فلانی بود که.... »

خاکسترش از حماقت و شرارت بی کرانِ این مردمان به ٱسمان ها سر کشید

مردم فهمیده بودند که کشتن یک انسان به راحتی برداشتِ محصول است.

مادری رنجور پشت پنجرهٔ بازِ خانه منتظر فرزندش بود

دوست دارم طوری برقصم انگار فردایی در کار نیست!

+می‌دانم که والی بزدل است، اما کشیش کجاست؟ -زیر صلیب مسیح خروپف می‌کند! آمد حواس این جماعت را پرت کند ولی خودش آنقدر مست شده که توی کلیسا پس افتاده!

مردم فهمیده بودند که کشتن یک انسان به راحتی برداشت محصول است.

پشت محراب مسیح بر روی صلیبش از حال رفته و موهای بلندش به پایین ریخته بود. گویی او را طوری آن جا گذاشته بودند که ببیند آن پایین انسانهای وحشی در حال ارتکاب چه جنایتی هستند.

«هورا! نفس میکشد! نمرده! قرار است زنده بسوزانیمش!»

جمعیت همه شادوشنگول بودند. سوختن آدم زمان زیادی می‌برد.

اکنون داشتند ساندویچ های ساخته شده از چربی یک انسان را میخوردند

ما یه زمانی،آدم های خوبی بودیم.

چه طور دوست قدیمیش آن‌قدر غریبه شده بود؟

آلن به این فکر می‌کرد که مردم امسال، به رغم خنده‌هاشان، فقط وانمود می‌کنند که خوشحال‌اند.