بریده‌های کتاب انسان در جستجوی معنا

به ما گفتند اثاثیه خود را در قطار بگذاریم و در دو صف بایستیم- زنان در یک سو و مردان در سوی دیگر- تا از جلوی افسران اس‌اس بگذریم. افسر، مردی بلند قامت و لاغر اندام بود که بی‌قیدانه با انگشت اشاره‌اش به سمت چپ یا راست اشاره می‌کرد. هیچ یک از ما معنای اشاره دست او را که گاهی به راست و اکثرا به چپ بود نمی‌دانستیم. معنای این بازی انگشت را همان شب برایمان توضیح دادند. این نخستین گزینش بود، بودن یا نبودن. زیستن یا نابودی. کسانی که به سمت چپ فرستاده شده بودند، از ایستگاه قطار یکسره به کوره‌های آدم سوزی روانه می‌شدند. چنان‌که یکی از کارگران این ساختمان به من گفت، روی درهای کوره‌ها به چندین زبان اروپایی واژه «گرمابه» نوشته شده بود. به زندانیان به محض ورود به آن‌جا یک قالب صابون می‌دادند و بعد... شب هنگام از زندانیانی که مدتی در آن‌جا بودند پرسیدم: - دوست و همکار من چه شد؟ آیا او را به سمت چپ فرستادند؟ - بله. آن‌ها به من گفتند: - می‌توانی او را در آنجا ببینی. پرسیدم: - کجا؟ یکی از آن‌ها با دستش دودکشی را در فاصله چند صد متری نشانم داد. ستونی از شعله به آسمان خاکستری لهستان زبانه می‌کشید. یعنی دوستم تبدیل به ابر شوم دود شده بود. - آن‌جا همان جایی است که دوستتان در بهشت شناور است!

آشویتس ، همان نامی که همه چیز های وحشتناک به آن برمیگردد ؛ اتاق گاز ، کورهٔ آدم سوزی ، کشتار جمعی.

نجات بشر در عشق و با عشق است ... اگر همه چیز را از انسان بگیرند، باز هم حتی اگر یک لحظه و یک دم هم که شده می‌تواند خوشبخت بماند. و آن، زمانی است که به محبوب خویش بیندیشد.

می توان همه چیز را از انسان گرفت مگر یک چیز: آزادی انسان در انتخاب رفتارش در هر شرایط و نیز انتخاب راه خود.

زندگی مانند رفتن به دندانپزشک است ، چون انسان همواره منتظر دردناک ترین لحظات است در حالی که آن لحظات را پشت سر گذاشته است .

عشق متعالی ترین و آخرین هدفی است که انسان می تواند به آن دست پیدا کند.

اگر درکی آگاهانه از رنج هامان داشته باشیم بجای آن که از آن‌ها بنالیم به آن‌ها می‌بالیم

آنچه موجب مرگ من نشود، مرا نیرومند تر میسازد [نیچه]

من تنها یک چیز را می‌دانستم که آن را در آنجا آموخته بودم ،و آن این بود که عشق از جسم معشوق هم بس فراتر می‌رود و معنای ژرف خود را در هستی معنوی شخص و در درون او می‌یابد،حال دیگر فرقی نمیکند که معشوق حاظر باشد یا نباشد ،مرده باشد یا زنده ؛این دیگر اهمیتی ندارد...

در ساعات دشوار و مرگبار، دوستی ،همسری ، یک مرده یا یک زنده ، یا خدا چشم به ما دوخته است و انتظار ندارد نومیدش کنیم.

بشر موجودی ست که می تواند به همه چیز عادت کند! نقل قول از داستایوفسکی

آخرین آزادی ، آزادی در انتخاب روش اندیشیدن و روبرو شدن با حوادث جانبی است.

رنج چه کم و چه زیاد روح بشر و ضمیر آگاه او را آزار می‌دهد از این رو می‌توان گفت که میزان رنج بشر کاملاً (نسبی) است !

اگر چرایی زندگی را دریافتی با هر گونه چگونگی آن خواهی ساخت

نیچه می‌گوید: کسی که «چرایی» برای زیستن داشته باشد، از پس هر «چگونگی» برمی‌آید

مرا چون مهری بر قلبت بزن، عشق همان اندازه نیرومند است که مرگ.