بریده‌های کتاب انسان در جستجوی معنا

نمونه

((چنان زندگی کن که انگار بار دوم است که پا به عرصه وجود نهاده‌ای و اکنون در حال ارتکاب همان خطاهایی هستی که در زندگی نخست خویش نیز مرتکب شده بودی.))

ما از یاد آوری ایام گذشته بیزاریم.

دانستم که { نجات بشر در عشق و با عشق است.} در آن سپیده‌ی سحری و در آن حال دریافتم که اگر همه چیز را از انسان بگیرند، باز هم حتی اگر یک لحظه و یک‌دم هم که شده میتواند خوشبخت بماند. و آن زمانی است که به محبوب خویش بیندیشد.

چنانکه نیچه می گوید:((کسی که در زندگی خود چرایی برای زیستن داشته باشد، هر چگونه ای را پشت سر می گذارد.))

رنج چون مرگ و سرنوشت، بخش جدایی ناپذیر زندگی است و در واقع بدون مرگ و رنج زندگی کامل نمی‌شود.

من گمان کردم که در انجام کارهای خاصی ناتوانم: مثلا بدون اینکه بخوابم، یا اگر فلان چیز را نداشته باشم، نمی‌توانم به زندگی خود ادامه دهم. اما ثابت شد که همه اینها خیالی بیش نبوده است!

این یکی از خصوصیات بشر است که فقط می تواند به اتکا امید به آینده زندگی کند... گاهی هم تنها وسیله نجات او در همین است.

می توان همه چیز را از انسان گرفت مگر یک چیز : آزادی انسان در انتخاب رفتارش در هر شرایط و نیز انتخاب راه خود.

نکته حائز اهمیت این است که بدانیم زندگی از ما چه می‌خواهد، نه اینکه انتظارات ما از زندگی چیست.

اوتو حالا تو کجایی؟ زنده ای ؟! از آخرین باری که با هم بودیم و از هم جدا شدیم بر سرت چه آمده؟ آیا همسرت را دیدی ؟ یادت هست که چگونه از تو تمنا میکردم تا کلمه به کلمه وصیتم را به ذهن بسپاری و تو مثل کودکان اشک میریختی !

کیست که در این دنیای وانفسا و نبرد میان مرگ و زندگی که دیر یا زود به سراغشان می آید، کسی را به خاطر الویت دادن به دوستانش ملامت نماید.

وقتی فرد می‌فهمد که به خاطر اتفاقی باید رنج بکشد باید این رنجها را به عنوان وظیفه اصلی و مربوط به آن واقعه بپذیرد. او باید این واقعیت را قبول کند که حتی در رنج کشیدن هم، او در دنیا تنها و بی‌مانند است. هیچ کس نمی‌تواند او را از رنجهایش نجات دهد یا به جای او رنج بکشد. موفقیتِ مختص به او در پس رنجی نهفته است که تحمل می‌کند.