بریده‌های کتاب انسان در جستجوی معنا

زندگی مانند رفتن به دندانپزشک است ، چون انسان همواره منتظر دردناک ترین لحظات است در حالی که آن لحظات را پشت سر گذاشته است .

عشق متعالی ترین و آخرین هدفی است که انسان می تواند به آن دست پیدا کند.

اگر درکی آگاهانه از رنج هامان داشته باشیم بجای آن که از آن‌ها بنالیم به آن‌ها می‌بالیم

آنچه موجب مرگ من نشود، مرا نیرومند تر میسازد [نیچه]

من تنها یک چیز را می‌دانستم که آن را در آنجا آموخته بودم ،و آن این بود که عشق از جسم معشوق هم بس فراتر می‌رود و معنای ژرف خود را در هستی معنوی شخص و در درون او می‌یابد،حال دیگر فرقی نمیکند که معشوق حاظر باشد یا نباشد ،مرده باشد یا زنده ؛این دیگر اهمیتی ندارد...

در ساعات دشوار و مرگبار، دوستی ،همسری ، یک مرده یا یک زنده ، یا خدا چشم به ما دوخته است و انتظار ندارد نومیدش کنیم.

بشر موجودی ست که می تواند به همه چیز عادت کند! نقل قول از داستایوفسکی

آخرین آزادی ، آزادی در انتخاب روش اندیشیدن و روبرو شدن با حوادث جانبی است.

رنج چه کم و چه زیاد روح بشر و ضمیر آگاه او را آزار می‌دهد از این رو می‌توان گفت که میزان رنج بشر کاملاً (نسبی) است !

اگر چرایی زندگی را دریافتی با هر گونه چگونگی آن خواهی ساخت

نیچه می‌گوید: کسی که «چرایی» برای زیستن داشته باشد، از پس هر «چگونگی» برمی‌آید

مرا چون مهری بر قلبت بزن، عشق همان اندازه نیرومند است که مرگ.

امّا حالا که باید مُرد، چرا نباید علّت و مفهومی در آن مرگ باشد.