بریده‌های کتاب انسان در جستجوی معنا

داستایوفسکی می‌گوید: من تنها از یک چیز می‌ترسم و آن اینکه شایستگی رنج‌هایم را نداشته باشم! . . نوع پذیرش رنج و تحمل هر فرد حکایت از یک عظمت درونی بکر داشت و همین آزادی معنوی بود که هیچکس نمی‌توانست آن را از ما بگیرد و همین آزادی معنوی بود که زندگی را پر معنا و با هدف می‌ساخت!

هیچ‌کس هنوز به این حقیقت پی نبرده بود، که: همه‌چیز ما را از ما خواهند گرفت.

من از زندان تنگم خدا را صدا زدم و اون به من در فضای آزادی جواب داد

«وقتی رنج معنا یابد ، معنایی چون گذشت و فداکاری ، دیگر آزاردهنده نیست»

انسان وقتی به ناگهان احساس میکند، چیزی برای از دست دادن بجز بدن مسخره برهنه‌اش ندارد، چه میکند.

شوخی و خنده یکی دیگر از سلاح های روح برای حفظ جان بود به خوبی مشهود است که شوخی و خنده بیش از هر چیز دیگری در وجود انسان میتواند حتی برای چند ثانیه هم که شده او را از شرایط سخت و دشوار جدا کند.

عشق همان اندازه نیرومند است که مرگ!

زندگی اجباری درون اجتماع، ممکن است به گریز انسان از آن اجتماع حتی اگر شده برای چند دقیقه بینجامد.

...تنها یک جمله را به‌خاطر آوردم، یعنی همان جمله‌ی همیشگی‌: من خداوند را از تنگنای زندان فراخواندم و او در پهنای آسمان گسترده به من پاسخ داد.

انگیزه اصلی انسان درک لذت و گریز از درد نیست، بلکه معنی جویی در زندگی است که به زندگی معنای واقعی می بخشد. بدین ترتیب، انسان ها وقتی درد و رنجی را با معنی و هدفدار ببیند با جان پذیرای آن می شود.

زندگی بشر بدون رنج و مرگ کامل نخواهد شد!!

what man actually needs is not a tensionless state,but rather the striving and struggling for a worthwhile goal

این یکى از خصوصیات بشر است که فقط مى‌تواند به اتّکا امید به آینده زندگى کند. یک زندانى که امید به آینده‌ى خود را از دست مى‌داد، محکوم به نیستى و فنا مى‌شد و با از دست دادن ایمان به آینده، تکیه‌گاه معنوى خود را نیز به یکباره از دست مى‌داد.

ما از یاد آوری ایام گذشته بیزاریم.

بدبین کسی است که هر روز با ترس و اندوه به تقویم خود چشم دوخته و برگی از آن را جدا می‌کند و با جدا کردن هر برگ،کاهش تدریجی تقویم را نظاره می‌کند.اما فردی که به زندگی فعالانه می‌نگرد و به حوادث آن هجوم می‌برد برگ های کنده شده ی تقویم زندگی را دور نمی‌ریزد و بر پشت هریک از آنها یادداشت مهمی می‌نگارد و هر برگ را با نظم و ترتیب به روی برگ های کنده شده ی پیشین می‌گذارد.

....و در اینجاست که یا بشر از فرصت ها برای رسیدن به ارزش های اخلاقی که موقعیت و شرایط دشوار در پیش راه او قرار میدهد،سود می‌جوید و یا از آن روی برمی‌گرداند.و همین "گزینش" است که مشخص می‌کند اون ارزش رنج هایش را دارد یا خیر.