بریده‌های کتاب انسان در جست وجوی معنا

درد عبور می‌کند و رد آن درد، معنای ما را تغییر می‌دهد.

اگر زندگی دارای مفهومی باشد، پس باید رنج هم معنایی داشته باشد. رنج بخش غیرقابل ریشه‌کن شدن زندگی است، گرچه به شکل سرنوشت و مرگ باشد!

بشر محکوم ابدی کشمکش میان دو قطب متضاد پریشانی و اضطراب از یکسو و اندوه و ملال از سوی دیگر است. (شوپنهاور)

در تجزیه تحلیل نهایی روشن میشود تغییر ماهیت زندانی نتیجه تصمیم درونی اوست و نه تنها نتیجه تأثیرات زندگی اردوگاهی...

من گمان کردم که در انجام کارهای خاصی ناتوانم: مثلا بدون اینکه بخوابم، یا اگر فلان چیز را نداشته باشم، نمی‌توانم به زندگی خود ادامه دهم. اما ثابت شد که همه اینها خیالی بیش نبوده است!

روی هم رفته تنها زندانیانی میتوانستند زنده بمانند که پس از سالها جابجایی از اردوگاهی به اردوگاه دیگر و در مبارزه برای زنده ماندن، فاقد همه گونه ارزشهای اخلاقی شده بودند...

می توان همه چیز را از انسان گرفت مگر یک چیز : آزادی انسان در انتخاب رفتارش در هر شرایط و نیز انتخاب راه خود.

نکته حائز اهمیت این است که بدانیم زندگی از ما چه می‌خواهد، نه اینکه انتظارات ما از زندگی چیست.

کیست که در این دنیای وانفسا و نبرد میان مرگ و زندگی که دیر یا زود به سراغشان می آید، کسی را به خاطر الویت دادن به دوستانش ملامت نماید.

وقتی فرد می‌فهمد که به خاطر اتفاقی باید رنج بکشد باید این رنجها را به عنوان وظیفه اصلی و مربوط به آن واقعه بپذیرد. او باید این واقعیت را قبول کند که حتی در رنج کشیدن هم، او در دنیا تنها و بی‌مانند است. هیچ کس نمی‌تواند او را از رنجهایش نجات دهد یا به جای او رنج بکشد. موفقیتِ مختص به او در پس رنجی نهفته است که تحمل می‌کند.

بهداشت روانی مستلزم اندازه ای از تنش است. تنش بین آنچه که بدان دست یافته و آنچه باید بدان تحقق بخشد تلاش در پر کردن شکاف آنچه که هست و آنچه که باید باشد. این تنش لازمه ی زندگی انسان است...