بریده‌های کتاب تربیت کودک: نقش معلم، روش تربیت کودک، عوامل تربیت کودک

مذهب هم جهت حرکت را نشان می دهد و هم آداب حرکت را نشان می‌دهد و هم عشق به حرکت را ایجاد می‌کند و هم پای دویدن را عطا می‌کند.

ما تا نقش انسان در هستی را درک نکرده باشیم،نقش معلم در کلاس را نخواهیم فهمید. تا چرا بودن انسان پاسخ نگیرد،چگونه بودن او جواب نخواهد گرفت. کتاب تربیت کودک📚 استاد حائری🌱

محبت مانند آبی است که به گیاه می‌رسد،اگر نباشد گیاه می‌خشکد و اگر بیش از حد شود ریشه گیاه می‌گندد و خراب می‌شود و گیاه می‌خشکد.

معلم موحد را لازم نیست که بخشنامه و مدیر و... کنترل کنند. بلکه او یکسره،خدا را ناظر بر خویش می داند؛[ان الله بما تعملون بصیر💯] #مدیون_توییم #چراغ_راه

بهترین شیوه آموزش، طرح سوال در ذهن دانش آموز است. باید شاگرد را از پل شک عبور داد و به یقین رسانید. معلم بایستی فرصتی به شاگرد بدهد تا فکر کند و سپس به او کمک کند تا اندک اندک با اشاره های معلم به جواب برسد...

شخصیت انسان را می‌توان از روی انتخابش درک کرد.

توحید واقعی زمانی است که کارهای ما محرکی جز اللّه ، نداشته باشد.

هنر تمام زیباییش در این است که از ناخودآگاه ما وارد می‌شود و از در مخفی داخل می‌گردد و ما را به آگاهی، به فکر، به حرکت، به شناخت و عقیده و کوشش می‌رساند.

حق را به شخص نباید سنجید، بلکه شخص را به حق باید سنجید.

معلم قبل از هر چیز باید حُرّ شود و به آزادی برسد؛ آزادی از خویش، آزادی از غیر و حتی آزادی از آزادی.

مربی باید در کودک سه خصوصیت را بارور کند و این گونه او را واکسینه نماید: ۱.شخصیت و استقلال ۲.حریت و آزادمنشی ۳.تفکر و تحلیل

مربی بیدار از تمام فساد هایی که در جامعه میگذرد،کودک را اگاه میکند و در ضمن داستان ها راه مبارزه و کنار امدن و یا حتی استفاده کردن را به کودک می اموزد بجای انکه کودک را محبوس کند او را واکسن میزند و با میکروب ها تماس میدهد،و در تمام مراحل ناظر و مراقب است.

عشق نیرویی است که کارها را آسان می‌کند...

هنگامی که کودک شخصیت داشته باشد تقلید نمی کند.و تحت تاثیر هر حرفی و هر مکتبی و هر عقیده‌ای قرار نمی گیرد و هر راهی او را به خود نمی کشد و هر سنتی او را در خود هضم نمی کند .

کودک انسان، مانند بچهٔ سایر حیوانات نیست. فقط شکم و بدن نیست تا برای تولدش منتظر درآمد و خوراک و لباس باشیم؛ همین‌که بودجه بود، قطارشان کنیم و همین‌که تنگدستی پیش آمد، شعار بدهیم «اولاد کمتر، آسایش بیشتر»... عین. صاد، روش تربیت کودک، فصل سوم، ص 5۳