بریده‌های کتاب ما شروعش می کنیم

گاهی اوقات،آدم‌ها گمان می‌کنند اگر فرد درهم شکسته را به اندازه کافی دوست بدارند،او سرانجام خود را اصلاح خواهد کرد اما مشکل اینجاست خود آنها نیز در نهایت فرو خواهند پاشید.

هرکس تا به حال توانسته یک همسر بداخلاق و کنترل گر را ترک کند و به نوعی آن مسیر را تا انتها ادامه دهد، شایسته آن است که مدال و تندیس دریافت کند و یک فیلم ابر قهرمانی درباره او ساخته شود. بدیهی است جامعه در تمام این سال ها، قهرمانان اشتباهی را پرستش کرده است؛ چون به اعتقاد من، برداشتن یک ساختمان، نسبت به ترک یک موقعیت توهین آمیز برای همیشه، به قدرت کمتری نیاز دارد.

اگر می توانستیم سال‌های نوجوانی مان را تغییر بدهیم، آیا همه‌ی ما این کار را نمی‌کردیم؟

وقتی جوان‌تر هستیم، تحت تاثیر قرار می گیریم و وقتی کسانی که باید دوست‌مان داشته باشند ، در تمام آن سال‌ها به ما می‌گویند هیچ چیز نیستیم، کم کم باور می‌کنیم و به تدریج به هیچ بدل می‌شویم.

گاهی اوقات ، راهی برای حل این مشکل وجود ندارد. فقط باید یاد بگیری در کنار آن، زندگی خودت را بکنی.

من به چیزهایی که از قبل نوشته شده است دست نمی‌زنم اما یک خط به انتهای آن می‌افزایم. پی نوشت:آرزویم این است که تو ماهی من شوی((:

هر کسی به روشی با تنش‌ها برخورد می‌کند و هیچ یک از آن روش‌ها لزوما اشتباه نیستند اما لی لی با آن‌ها با وقار برخورد می‌کند؛ و در نظر من، وقار جذاب‌ترین ویژگی‌ای است که در انسان‌ها وجود دارد.

آدم‌ها گمان می‌کنند اگر فردی در هم شکسته را به اندازه‌ی کافی دوست بدارند، او سرانجام خود را اصلاح خواهد کرد اما مشکل این جا ست خود آن‌ها نیز در نهایت فرو خواهند پاشید.

چرا ازمون انتطار دارن یه چیزی انتخاب کنیم که توش تلاش کنیم و موفق بشیم؟اگه من بخوام هر پنج سال یک بار،یک کار کاملا متفاوت انجام بدم،چی میشه؟

من تورو سال ها و سال ها و سال هاست دوست دارم،لیلی.خودت میدونی.

حتی هیولاها هم نمی‌توانند بدون آن‌که قلبی درون سینه‌شان بتپد،زنده بمانند.

از این پس،با همه چیز همراه هم روبه‌رو خواهیم شد.من هستم و تو،لیلی.در روزهای خوب و بد،ثروت و فقر،بیماری و سلامتی و در گذشته و تا همیشه تو فرد مورد علاقه من هستی.هميشه بوده ای.همیشه خواهی بود.دوستت دارم،همانطور که هستی. پ.ن.آرزوی من آن است که تو ماهی ام باشی. "پایان"

راسته که میگن آن درد که درمان نپذیرد حسد است !