بریده‌های کتاب بدن فراموش نمی کند

خاطرات تکامل می‌یابند و تغییر می‌کنند.

بچه ها تقریبا هر کاری می‌کنند تا احساس کنند دیده می‌شوند و با دیگران پیوند دارند.

خودآگاهی فیزیکی نخستین گام در خلاصی یافتن از استبداد گذشته است.

وقتی زبان از کلام باز می‌ماند ، تصاویری فراموش نشدنی رویداد را ثبت میکنند و در قالب کابوس و فلش بک سراغ فرد می‌آیند.

ریشه های تاب‌آوری ... را باید در حس فهمیده شدن و حضور در ذهن و قلب فردی عزیز، هم‌نوا و متین پیدا کرد. دیانا فوشا

بزرگترین منبع رنج‌های ما دروغ‌هایی است که به خودمان می‌گوییم.

فقدان حافظه کلامی در مرکزیت تروما قرار دارد. نقل قولی از فروید اگر کسی رویدادی را به خاطر نیاورد، به نقش بازی کردن روی خواهد آورد:《 آن رویداد را نه به شکل خاطره بلکه به شکل کنش بازآفرینی خواهد کرد؛ تکرارش می‌کند، البته بدون اینکه خود متوجه این کار باشد و در نهایت، پی می‌بریم که روش به یادگیریش همین است》.

اگر نتوانید کاملا اینجا باشید، به جاهایی خواهید رفت که حس زنده بودن داشتید، حتی اگر چنین مکان هایی مملو از وحشت و مصیبت باشند.

نخستین درس های خودمراقبتی را به همان شکلی یاد می‌گیریم که از ما مراقبت شده است.

ابتلا به تروما یعنی طوری به سازماندهی زندگی ادامه می‌دهید که گویی تروما به شکلی تغییرناپذیر و ثابت هنوز جریان دارد ؛ زیرا هر مواجهه یا رویداد جدیدی آلوده به گذشته است.

نادیده گرفتن واقعیت درونی ذره ذره درک شما را از خود، هویت و هدفتان از بین می‌برد.

ریشه های تاب آوری را باید در حس فهمیده شدن و حضور در ذهن و قلب فردی عزیز، هم نوا و متین پیدا کرد🍃 (دیانا فوشا)

خشمی که جایی برای رفتن ندارد به شکل افسردگی ، خودانزجاری و اقدامات خودمخرب به شخص باز می‌گردد.

کودک یاد میگیرد تا همان مفهومی شود که مادر از کودک در ذهن دارد.

بعد از تروما، دنیا به دو دسته مشخص تقسیم می‌شود: آن‌هایی که می‌دانند و آن‌هایی که نمی‌دانند.

با تماشا کردن، چیز‌های زیادی مشاهده می‌کنید. یوگی برا