بریده‌های کتاب علامه (صد روایت از زندگی مرحوم علامه طباطبایی)

بهترین دستورالعمل و ریاضت خوش اخلاقی با خانواده است!

علاّمه می‌گوید: « همه‌ی سرمایه و دارائی من این است که مانند ترک های پشت کوه، صاف و بی غلّ و غشّ به حضرت ابالفضل‌العباس علیه‌السلام ارادت و ایمان دارم. »

"بشر باید عاطفه داشته باشد. آدم بی عاطفه یعنی آدمی که با قرآن دوست نیست."

همه سرمایه و دارایی من این است که مانند ترک های پشت کوه،صاف و بی غل و غش به حضرت ابوالفضل عباس علیه‌السلام ارادت و ایمان دارم.

روزی نجمه سادات به پدر گفت:«حاج آقا قبای بلند خیلی قشنگ است، چرا قبای بلند نمی گیرید؟» آقا خندید و فرمود «بله،قشنگ است اما تکبر می آورد»

یک عصبانیت بیست سال انسان را عقب می اندازد.

برای ملاقات به منزل علامه رفته بود. همین که وارد اتاق شدند آقا سریع برخاست و فرمود: بفرمایید اینجا روی این تشک بنشینید. از نشستن خودداری کرد. مدتی هر دو ایستاده بودند تا آقا لبخندزنان فرمود: بنشینید تا من جمله‌ای عرض کنم. امر استاد را اجابت کرد؛ آقا هم روی زمین نشستند و فرمودند: جمله‌ای که می‌خواستم عرض کنم این است که: آنجا نرم‌تر است.

اگر آدم حق مردم را نتواند ادا کند حق خدا را هم نمی تواند ادا کند

من از شاه هیچ ترسی ندارم و حاضر به قبول این مدرک هم نیستم. به ایشان برسانید.

فرش هر مجلس نشوید. هر که هر صحبتی کرد، گوشه‌اش را نگیرید ادامه بدهید. با رفیقی که مثل خودتان است، رفیق بشوید.

پسرم! اگر طالب دنیایی، نماز شب! اگر طالب آخرتی نماز شب !دنیا و آخرت می خواهی نماز شب بخوان!.

آقایان! ابدیت در پیش داریم !ما هستیم که هستیم! برای آن کار کرده اید؟.

پدر گفته بود :سعی شود خانه همیشه تمیز باشد تا مورچه و حشرات دیگر در خانه نیایند. مادر هم با لبخند علتش را پرسیده بود که: چرا آقاجان ؟! حال اگر آمد هم سم پاشی می کنیم و می میرند و دیگر پیدایشان نمی شود. پدر هم آرام گفته بود که : نه خانم جان! نکنی ها. این ها جان دارند... ما حق جان گرفتن از اینها را نداریم. کمی حواسمان به پاکیزگی منزل باشد، اثری از آنها نیست.

اگر بدانید سکوت، چه آثاری دارد! آنچه که خودم مشاهده کردم را می‌گویم. چهل شبانه روز سکوت کنید. سکوتی که همراه با فکر و ذکر حق باشد. فقط به قدر ضرورت سخن بگویید؛ برایتان نورانیت و صفا حاصل می‌شود.

اگر آدم حق مردم را نتواند ادا کند حق خدا را هم نمی تواند ادا کند

یکی از شاگردان می گفت : آنچه از حضرت علامه می دیدیم، همه‌اش سکوت و تفکر و دوام ذکر بود؛ اگر کسی در محضر ایشان سوالی نمی کرد،مجلس همینطور به سکوت می گذشت!

فرد درجه داری، یک قرآن به علامه سپرد و به ایشان گفت: آقای طباطبایی، برایم بالای همه صفحات آن خوب و بد آن را بنویسید تا بتوانم با آن استخاره کنم . آقا بی هیچ سخنی قبول کرد. کمی بعد آقای قدوسی اعتراض کرد که: آقاجان حیف وقت شما نیست که صرف این کار بشود؟ قرآن را پس بدهید برود. علامه لبخندی زد و فرمود: او دلش به این کار خوش است، نخواستم خواسته‌اش را رد کنم.

داروی همه دردها خداست