بریده‌های کتاب جایی که خیابان ها نام داشت

وقتی تعداد کسانی که امید دارند از تعداد کسانی که از ناامیدی پرشده اند بیشتر بشود، عدالت خواهد آمد.

«در نهایت همهٔ ما جز مخلوقات بشری نیستیم که به یک شکل می‌خندیم و دنیا روزی خواهد فهمید که ما فقط خواستیم مثل ملتی آزاد زندگی کنیم؛ ملتی که امید و کرامت و هدف دارد. این همه چیز است.»

«اگر فقط یک آرزو داشته باشم حیات، این است که قبل آن که بمیرم یک بار دیگر خاک خانه‌ام را لمس کنم حیات. هیچ چیز مهم‌تر از این نیست! هر چقدر ریشه‌هایت عمیق‌تر باشد، ساقه‌ات بلندتر و قوی‌تر خواهد بود اما اگر ریشه‌هایت را از ته قطع کنند، تو رو به پژمردگی و خشکی می‌روی. تمام خواسته‌ام این است که روی زمین خودم بمیرم نه توی خانهٔ دخترم، بلکه توی خانهٔ خودم. »