بریده‌های کتاب دروغ سوم: سه‌گانه‌ی دوقلوها، کتاب سوم

چشم هایش را می بوسم: _ من چی‌؟ من بدون تو چی کار کنم، سارا؟

-آدم‌‌ تا فکر می‌کند، دیگر نمی‌تواند زندگی را دوست‌بدارد. برادرم با عصایش چانه‌ام را بلند می‌‌کند: -فکر نکن. نگاه‌کن! تا حالا آسمانی به این زیبایی دیده‌ای؟

مرگ به زودی، همه‌چیز را محو خواهد‌کرد. من را می‌ترساند.

-بچه‌های من بازی نمی‌کنند. -پس چی‌کار می‌کنند؟ -خودشان را برای گذشتن از زندگی آماده می‌کنند. می‌گویم: -من از زندگی گذشتم و هیچی پیدا نکردم. -چیزی واسه پیدا‌کردن نیست. دنبال چی می‌گشتی؟ -تو. من واسه تو برگشته‌ام.

می‌گوید: «بله، زندگی‌هایی هست که از غمگین‌ترین کتاب‌ها هم غم‌انگیزترند». می‌گویم: «دقیقا همین است. یک کتاب، هرچقدر هم که غم‌انگیز باشد، نمی‌تواند به غم‌انگیزی زندگی باشد».

دیگر او را نمی بینم. گاهی وقت ها، حس می کنم توی خیابان می بینمش، اما هیچ وقت او نیست.