بریده‌های کتاب زخم شیر

گفت: 《یه چیزی دوستانه بهت می‌گم، اینقدر کتاب نخون، آخرش قات می‌زنی.》

گفت: «خُب حالا به سلامتی کلاس چندین؟ چه درسی ایخونین؟» گفتم: «سال آخر رشته‌ی حقوقیم برای وکالت تو دادگستری» تک خنده ای کرد و دست پشت دست زد: «آخ کو داد که شما بگسترینش؟» ‌

درست می‌گفت. همیشه، از وقتی که خودم را شناختم، یک رگه‌ی خباثت توی وجودم بود که از نیش زدن کیف می‌کردم. دست خودم نبود، دست آن رگه‌ی لعنتی بود. مثل او که یک رگه‌ی زنانه توی وجودش بود.

همه مان تخم و ترکه‌ی قابیلیم مگه نه؟ حالا یکی‌مان جایی دنیا می‌آد که پنجاه تا خانه هس یکی‌مان جایی که پنجاه هزار خانه...