بریده‌ای از کتاب زخم شیر اثر صمد طاهری

درست می‌گفت. همیشه، از وقتی که خودم را شناختم، یک رگه‌ی خباثت توی وجودم بود که از نیش زدن کیف می‌کردم. دست خودم نبود، دست آن رگه‌ی لعنتی بود. مثل او که یک رگه‌ی زنانه توی وجودش بود.