بریده‌های کتاب آخرین وسوسه مسیح

یهودا، اگر روح درون ما دگرگون نشود، دنیای بیرونمان هیچ‌گاه دگرگون نخواهد شد. دشمن در درون است. رومی‌ها در درون هستند. نجات از درون آغاز می‌شود.

برای نجات روح انسان، لحظه‌ای هم کفایت می‌کند.

با رویاهاست که انسان مبارزه خویش را آغاز می‌کند؛ کم کم سایه غلیظ‌تر می‌شود و تجسم می‌یابد. روح آراسته به تن می‌شود و به زمین فرو می‌پوید...

عیسی که برای لذت بردن از این لحظه مقدس ایستاده بود، گفت: سفر کردن، دامن گستردن تاریکی را به تماشا نشستن، به دهی رسیدن، اولین مشعل‌های افروخته را دیدن و چیزی برای خوردن نداشتن و جایی برای خفتن، و همه چیز را در اختیار کرم خداوند و نیکویی انسان‌ها قرار دادن_ به نظرم این یکی از بزرگترین و ناب‌ترین لذت‌های دنیاست!

- آیا کلمه می‌تواند آدم را سیراب کند؟ + آری می‌تواند، آنگاه که کلام نیکو باشد.

در الواح موسی آمده است که "مرتکب زنا نشوید"، اما من به شما می‌گویم که حتی اگر کسی نگاه شهوت آلود به زنی بیندازد، در قلب خویش مرتکب زنا گشته است‌. نگاه ناپاک، آدم را روانه جهنم می‌سازد. شریعت کهن شما را تعلیم می‌دهد که: "به پدر و مادر خویش احترام بگذارید"، اما من می‌گویم که قلب خویش را درون خانه پدر و مادر زندانی نسازید. بگذارید قلبتان پر بگیرد و وارد تمام خانه‌ها شود و تمام جهان را در آغوش بکشد. پدر ما خداست و زمین مادر ما. نیمه خاک نیمه آسمان هستیم. احترام به پدر و مادر یعنی احترام به آسمان و زمین.

حقیقت هم این است که همه چیز در دنیا بسته به فرصت است؛ فرصت مایه‌ی پختگی همه چیز است. اگر آدم فرصت بیابد، در تبدیل لجن وجودی خویش به روح توفیق می‌یابد و آنگاه دیگر از مرگ به هراس نمی‌افتد. در صورت نیافتن فرصت آدم از بین می‌رود... .

درهای بهشت و دوزخ کنار یکدیگرند و هردو یکسانند، سبز و زیبا. پس ای آدم، مواظب باش، مواظب باش، مواظب باش!

-... ببخشید ولی نمی‌توانم طاقت بیاورم از حال می‌روم بهتر است برویم. یعقوب گفت: بدون زیارت؟ عیسی در جواب گفت: "یعقوب‌، ما در درون خویش زیارت می‌کنیم، بدن هر یک از ما معبد است."

- یهودا، قانون خدا برای درختان و انسان‌ها یکی‌ است. سرخ ریش دندان به هم فشرد و با طعنه پرسید: بفرمایید اسم آن قانون چیست؟ -زمان!