بریده‌های کتاب برادرزاده ی رامو

هر کس به دیگری نیاز داشته باشد مستمند است و «حالت» به خود می‌گیرد.

آدمی شربت دروغی را که در تملق او باشد یک جرعه می نوشد و حرف حق را که برایش تلخ است، قطره قطره.

اگر در این جهان همه چیز بسیار خوب بود،دیگر چیزی به غایت خیلی خوب وجود نداشت.

فلسفه تجربی نه از آن‌چه کارش حاصل خواهد شد خبر دارد و نه از آن‌چه حاصل نخواهد شد؛ لیکن این فلسفه پیوسته در مدار عمل است. فلسفه تعقلی درست به خلاف آن است؛ یعنی امکانات را می‌سنجد، قاطع و بی‌چون‌وچرا فتوا می‌دهد و در یک نقطه از سیر و حرکت بازمی‌ماند. بی‌باکانه می‌گوید: «نور را نمی‌توان تجزیه کرد.» فلسفه تجربی به سخنانش گوش می‌دهد و چندین قرن تمام در برابرش خموشی می‌گزیند. سپس ناگهان منشور بلورین را نشان می‌دهد و می‌گوید: «نور تجزیه می‌شود.»

انسان‌ها تقوا را می‌ستایند، اما از آن بیزارند و از آن می‌گریزند!

در واپسین دم ، همه یکسان مال دارند .هم ساموئل برنار که با آن همه دزدی و غارت، بیست و هفت میلیون ، آن هم سکه ی طلا ، باقی میگذارد ،هم رامو که چیزی باقی نخواهد گذاشت و خیریه کفنش را خواهد داد . مرده صدای ناقوس را نمی شنود . پوسیدن زیر مرمر ، یا زیر خاک ، فرقی ندارد و همان پوسیدن است .

وقتی آدم پول دار نیست و برای رسیدن به آن همه کاری می کند باید خیلی بی عرضه باشد.

بر این باورم اگر دروغ در کوتاه مدت به سود باشد ،اما در دراز مدت حتما مضر است و برخلاف ، این حقیقت است که در دراز مدت به نفع تمام میشود ولو این که در دم زیان برساند.

بی تردید چیزهای خوب دنیا قیمتی دارند اما شما برای به دست آوردن آن ها چیزی را از دست می دهید که از آن بی خبرید‌.