بریده‌های کتاب عطر خوش مرگ

«ببین، یه زن‌هایی هستند که راحت می‌تونی بکِشی‌‌شون تو تخت‌خواب و تموم.فردا صبحش هم از یادت می‌رن. من به این زن‌ها میگم زن‌های فقط بدن. از اون طرف، زن‌هایی هستند که میتونی یه عمر کنارشون بخوابی و هیچوقت هم از عشق‌شون سیر نشی. این‌ها هر لحظه‌ی عمر کلی شگفتی برات دارند. به این یکی ها میگم آدم.

رامون چشم‌هایش را باز کرد. آسمان آبی بود و بی‌ابر، ساقه‌های زنگاری‌رنگِ ذرت آماده‌ی درو بودند و مرگ خاطره‌ی زنی بود در آغوشش.

شروع کرد رفتن به سمت جنوب ، تند تر و هر چه تند تر به زودی باز آدِلا را به دست می آورد . هر چند فقط در هیبت یک عکس چروکیده ی سه در چهارِ سیاه سفید