بریده‌ کتاب‌های توکل

کسی که هنگام لغزش و خطا،دچار نا امیدی می شود نشانه این است که تکیه بر عمل خود داشته است! آنچه که بالابرنده است فقط خداوند است و بس.

درکنار نعمت هایت ارزش اعمال ما چیست؟!

مثل انسانی که توکل می‌کند شبیه همان پر کاهی‌است که خودش را در جریان باد رها می‌کند و از اراده خودش خارج می‌شود و خودش را به خدا می‌سپارد تا خدا به هر شکلی که صلاح می‌داند امور را پیش ببرد. این فرد آرامش مطلق دارد.

انسان در تمام امور و تمام زوایای زندگی نیازمند است پس باید در تمام امور توکل کند.

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافرسیت راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش دیوان‌ حافظ۲۷۸

تو بندگی چو گدایان ز بهر مزد مکن که خواجه خود روش بنده پروری داند جناب حافظ علیه الرحمة

از عارف بزرگوار مرحوم آیت الله حاج شیخ محمدجواد انصاری همدانی پرسیدند : علامت توکل چیست؟ فرمودند: فرض کنید نیمه شب در کوچه تاریکی کسی راه را بر شما بست و چاقویی را بر روی سینه شما قرار داد و قصد قلب شما را کرد. اگر در آن لحظه اعتقاد داشته باشید که اگر خدا بخواهد چاقو فرو می رود و اگر خدا نخواهد چاقو فرو نمی رود و با خودتان تصور نکنید که کار تمام شده و الآن چاقو در قلبتان فرو می رود ، در این صورت شما توکل دارید.

اما امثال ما که همیشه با اسباب زندگی میکنیم، با آمدن اسباب خوشحالیم و در نبود آنها ناراحت... زیرا تکیه ما به این سبب است و بر خدا تکیه نداریم. - 💔

نسبت خداوند به مخلوقات مانند نسبت بنّا به ساختمان نیست بلکه مثل نسبت سخنگو به سخن است.

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت کان که شد کشته ی او نیک سرانجام افتاد جناب حافظ علیه الرحمة